امكان بروز «تفكر» در جايى است كه آنجا «مسكن» است، و واقع شدن در مسكنِ اصيل، افق ديد ما را به سوى ابعاد فرو بسته «بودن» باز مى گشايد و ازدواجِ زن و مرد، شروع مسكن گزيدن آن دو توسط حضرت حق خواهد شد كه فرمود: «وَمِنْ اياتِهِ انْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ انْفُسِكُمْ ازْواجاً لِتَسْكُنُوا الَيْها وَ جَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً ...»[1] يعنى؛ از نشانه هاى حضور حضرت حق در صحنه هاى هستى، اين كه از جانِ خودِ شما همسرانى را قرار داد تا در كنارشان در آرامش باشيد و در بين شما مودّت و دوستى و گشايش قرار داد.
تفكر صحيح نياز به محل آرامش دارد و آن با خانواده محقّق مى شود و والدين منشأ اين مسكن و آرامش اند و تا آخر هم حامل و عامل چنين آرامشى خواهند بود، حتى آنگاه كه بر چهره آنان بنگرى، موجب آرامش تو خواهند شد.[2]
مسكن به انسان رخصت فكركردن مى دهد و والدين زمينه ساز اين رخصت اند و اين گونه زيستن، زيستن با خدا است كه بقاى مطلق و آرامش محض است و وارد شدن در بهشتى است كه زير پاى مادران است و در بهشت- يعنى در سكنايى كه مادران پديد آورده اند- لقاى پروردگار كه «بودن محض است» عملى مى شود و انسان در آن حال، با حقيقتِ بودن ارتباط برقرار مى كند.
هركسى در خانواده، كه منشأ سكنى و استقرار است، رخصت بقاء نيافت، چگونه به لقاى بقاى مطلق دست مى يابد؟
وقتى زندگى، مغلوب نظر به ناكجا آبادهاى خيالى شد و انسان ها به وسيله اى براى پول در آوردن تبديل شدند، خانواده به چيزى تقليل مى يابد كه ديگر خانه امن نيست و مسلّم در چنين شرايطى اصل حيات انسانى به خطر مى افتد و از ايمنى پايدار كه در خانه مى توان به آن دست يافت محروم مى شود.
دگرگونى در معنى خانواده موجب از بين رفتن سُكناى حقيقى شده و ديگر بشر مسكن ندارد، چون خانواده از معنى دينى خود بيرون رفته، ديگر كسى بهشت را در زير پاى مادران جستجو نمى كند. همه اعضاء به يكديگر به عنوان يك ابزار مى نگرند و هيچ كس آرامش خود را در ديگرى نمى يابد، و هيچ كس نمى خواهد منشأ آرامش ديگرى باشد.
هيچ كس تلاش نمى كند نور «مودّت و رحمت» را كه خداوند به والدين داده است، پاس دارد و به اندك حادثه اى آن مودّت و رحمتِ خدادادى زير پا گذارده مى شود و نگران قهر و غلبه كدورت در فضاى خانه نيستند و هيچ كس نگران فرو ريختن سراى بقاء و خانه سُكنى نيست، آيا بشر نياز به بقاء و سُكنى ندارد؟ آيا در جايى غير از خانواده مى توان آن را سراغ گرفت؟
-------------------------------
[1] - سوره روم، آيه 21 ..
[2] - بنا به روايت، نگاه كردن بر صورت پدر و مادر عبادت است ..
