شهید غلامرضا کارگر در 8 فروردین سال 1338 هجری شمسی در محله شهیدیه در جمع یک خانواده مذهبی و متدین در شهرستان میبد چشم به جهان هستی گشود. غلامرضا، دوران کودکی را در دامن مادری مهربان و پدری باایمان سپری کرد و از همان کودکی آراسته به اخلاق حسنه شد. غلامرضا وقتی که به سن قانونی می رسد، جهت یادگیری علم راهی تنها دبستان شهیدیه می شود. او دوران دبستان را در مدرسه دهستانی سابق سپری می کند و پس از آن، مجبور می شود درس را رها نموده و به کسب درآمد بپردازد. غلامرضا چندی به زیلوبافی مشغول می شود و بدین وسیله به اقتصاد خانواده خود کمک می کند و پس از آن، به یک کوره آجرپزی می رود و در آنجا به کار مشغول می شود. مدتی نیز به کار بنایی روی می آورد. از خصوصیات اخلاقی شهید کارگر می توان به این اشاره کرد که وی بسیار مهربان بود و به والدین و اقوام و دیگران احترام فراوان می گذاشت. هنگامی که پسرخاله اش (شهید حسین کارگر) به شهادت رسید، هروقت از خدمت مرخصی می گرفت، اول به دیدار خانواده پسرخاله شهیدش می رفت. غلامرضا بسیار صبور بود و مشکلات و سختی های زندگی را با صبر و مقاومت تحمل می کرد و خم به ابرو نمی آورد. از لحاظ مذهبی می توان گفت که او نمونه یک انسان باایمان بود. نمازهای خود را به موقع به جا می آورد و از انجام فرائض دینی غافل نمی شد. او عاشق امام خمینی(رحمه الله علیه) بود و عکس و اعلامیه های امام(رحمه الله علیه) را نگه می داشت و درصورت امکان، توزیع می کرد. در جریان به پیروزی رسیدن انقلاب شکوهمند اسلامی نیز در حد توان حاضر بود و در راهپیمایی ها و تظاهرات شرکتی فعالانه داشت. هنگامی که شهید کارگر به سن هیجده سالگی رسید، جهت انجام خدمت مقدس سربازی به عضویت ارتش جمهوری اسلامی ایران درآمد. ورود او به خدمت مصادف با اولین ماه های تجاوز رژیم بعثی عراق به خاک عزیز ایران زمین بود. شهید کارگر، دوره آموزش نظامی را چندی در کرمان و مدتی در مشهد گذراند و سپس به عضویت لشکر ۷۷ خراسان درآمد. او با عضویت در این لشکر، به جبهه های غرب و جنوب می رود و به نبرد با دشمنان اسلام و انقلاب می پردازد تا این که بالاخره در تاریخ 19 بهمن ماه سال 1361 ه.ش در عملیات والفجر مقدماتی منطقه خرمشهر در حالت پدافندی بر اثر اصابت ترکش خمپاره در سن 23 سالگی به فیض عظیم شهادت نائل می گردد. پیکر پاک و مطهر شهید غلامرضا کارگر، این سرباز امام زمان (عج) چندی بعد به شهر میبد منتقل می شود و در یک روز پاییزی تا زادگاهش شهیدیه تشییع و به عنوان ششمین شهید این دیار به خاک سپرده می شود.
