اسماء الله / جلسه 4

استاد محمد شجاعی
اسماءالله
حضرت علی «علیه‌السلام» فرمودند: هركه در دنیا اضافه‌تر به‌دست می‌آورد، در آخرت بیشتر از دست می‌دهد.آخرت به همه چیز معنا می‌دهد. هروقت غصه می‌خورید و ناراحت هستید، آیات در مورد بهشت را یادآوری كنید.

 عبث بودن
اگر نظام فکری یک نفر غلط طراحی شود، تولیدی خسران آمیزی خواهد داشت. گمان اکثر مردم این است که دنیا را اصل قرار می دهند و آخرت مبنا نیست.
افحسبتم انما الیکم عبثاً؛ آیا گمان کردید که ما شما را بیهوده خلق کردیم و شما به سوی ما بازگشت نمی کنید؟
هر چیزی که بخواهد از عبث بودن دربیاید باید با آخرت و ابدیت پیوند بخورد. آنچه که از کارهای ما مابه ازاء آخرتی ندارد و آخرت سازی ندارد، عبث است، باید ترک شود و از آن فاصله بگیریم. ما در بازگشت است که همه حقایق دنیایی مان معنادار می شود. مثل دنیا که به تمام حرکات جنین معنا می دهد. جنین تمامی حرکاتش جز آن مقدار که مربوط به حیات رحمی است، بقیه عبث است. رشد، اندام زایی و... عبث است. تولد به دنیا و زندگی دنیا را وقتی کنار حرکت های رحمی قرار می دهیم، آن ها را معنادار می کند.
ابدیت را کنار دنیا بگذاریم، دنیا هم تجلی آخرت است، هم مزرعه آخرت. آخرت ساز است. اگر کارهایتان ارتباط با ابدیت پیدا کند، اجر عظیم دارد. هشت در بهشت باز و هفت در جهنم بسته می شود.
امیرالمؤمنین «علیه السلام» فرمودند: پاداش یک عمل به اندازه سختی یک عمل است.

اصالتاً یک انسانم. نه زن , نه مرد
هیچ چیز در زندگی انسان مؤمن هدر رفته نیست. همین که ابدیت را باور داشته باشد، همه چیز را معنادار می کند. انسان نه زن است و نه مرد. غیر از وظیفه ارتباط با معشوق و رفت و آمد با معصوم «علیهم السلام» کارهای دنیایی و... داریم.
اگر انسان طوری جذب زندگی شود که من حقیقی اش را فراموش کند، درست نیست.
اصالتاً یک انسانم. زن یا مرد نیستم. موقتاً روی زمین آمدم تا نقش مرد یا زن بودن را بازی کنم. کودک عزیز روان را به خدا شبیه کنم و بعد برگردم.
تمرین کنید یادتان بیاید کجا بودید. بعداً می توانید بین هویت جنسی و هویت انسانی خود تفکیک کنید. اصل را آخرت قرار دهید. هیچ چیز را با مبناهای دنیا مقایسه نکنید. تا زمانی که ابدیت را کنار یک فکر نیاوریم هر نوع قضاوتی غلط است.
اگر کسی بخواهد شاد باشد باید همیشه نسبت به همه کارهایش ابدیتش را کنار خودش بیاورد. اگر یادش برود یک موجود آخرتی است، هربار که برایش اتفاقی بیفتد، خودش را بدبخت و بیچاره می داند.
الدنیا تضر و تمرُّ ... الآخره تسرُّ. وقتی بریده از آخرت انتخاب می کنی، تصمیم می گیری تمام لذت ها به ضررت تمام می شود. آخرت، شاد می کند و سرور دارد. در کنار مشکلات و سختی های زندگی چند دقیقه به ابدیت فکر کنید و بگویید این نیز بگذرد.
حضرت علی «علیه السلام» فرمودند: هرچه دنیایتان زیادتر باشد، از آخرتتان کم خواهد شد.
هرکس در کارهای دنیاییش کسل باشد، برای کارهای آخرتی اش کسل تر است. هیچ لذتی نمی برد مگر اینکه آن لذت در قیامت برایش غصه می شود. لذت بد نیست. لذت حلال به آخرت سازی و اخلاق انسان کمک می کند. ولی نفس ما زیاده طلب است.
حضرت علی «علیه السلام» فرمودند: هرکه در دنیا اضافه تر به دست می آورد، در آخرت بیشتر از دست می دهد.
آخرت به همه چیز معنا می دهد. هروقت غصه می خورید و ناراحت هستید، آیات در مورد بهشت را یادآوری کنید.

مومن همیشه شاد و با نشاط است
شرط اینکه آیات قرآن ما را شاد کند، این است که حتماً با گوش انسانی بشنویم. گوش خر بفروش و دیگر گوش خر
اگر با گوش فطری در مورد آیات فکر کند، بسیار لذت می برد. به داد کودک عزیز روان برسید.
تعرف منی وجوههم نضره النعیم؛ در چهره اینها شادابی، سبزی و خرمی می بینی (از شدت شادی) این حالت در آنجا تمام شدنی نیست. تا خدا خدایی می کند.
درس مهم قرآن این است؛ شما اشتباه نکنید که خودتان را از آخرت و ابدیت محروم کنید. اگر الان بوی آن به تو بخورد، شادت می کند.
غصه مربوط به فطرت است وقتی به آن غذا نرسد، غصه می خورد. مشکلات زمانی حل می شود که اصلاً مشکلی نبینی.
نبی اکرم «صلی الله علیه و آله و سلم» فرمودند: المؤمن دائم النشاط
شما به آباد کردن خانه جاودان خودتان محتاج ترید از آباد کردن خانه های فانی تان. تمام تلاشتان را برای آباد کردن آخرت بگذارید. جا ندارد که مؤمن برای حوادث دنیا غصه بخورد. تلاش می کند اما نتیجه مهم نیست.
-----------------------
منبع: سایت منتظران منجی، استاد محمد شجاعی 1386/2/20

Share