درسی از آزادسازی خرمشهر

اگر چه سال ها از حماسه فتح خرمشهر می گذرد، اما با گرامیداشت این روز، در حقیقت بر پایداری در برابر دشمن غدار تاکید می شود. نکته ای که اگر از آن غفلت شود، چه بسا حواشی نامطلوبی را برای کشور به بار آورد.
در سوم خرداد سال 61 یکی از زیباترین جلوه های حماسه و پایداری توسط رزمندگان سلحشور اسلام و ملت قهرمان ایران رقم خورد. در آن سال رزمندگان جان برکف اسلام با همت بلند و مردانه، کاری کردند که علاوه بر اجر معنوی، تحسین ملت های آزادیخواه را نیز برانگیختند. حضرت علی(علیه السلام) می فرمایند: «مَنْ رَقَى دَرَجَاتِ الْهِمَمِ عَظَّمَتْهُ الْأُمَم؛ هر که بر نردبان همت ها بالا رود، ملت ها او را بزرگ دارند.»[1] شکی نیست که مقاومت و همت امروز ما در مقابل دشمنان، تداوم همان مقاومت ها در خرمشهر و دیگر جبهه های حق علیه باطل است.

واضح است که غفلت از گزینه مقاومت و پایداری و دست کشیدن از سلاح و موشک، نقشه دشمنان قسم خورده است تا بار دیگر حماسه هایی مثل حماسه خرمشهر تکرار نشود.
پس از توافق بی سرانجام برجام، موضوع مذاکره با ایران برای محدودسازی فعالیت های موشکی و قدرت منطقه ای از طرف مستکبران عالم به شدت مطرح شد. پیداست که کوتاه آمدن در این زمینه، خسارتی به بار خواهد آورد که از خسارت برجام، بزرگ تر است و چه بسا خسارت آن هم نیز به هیچ وجه قابل جبران نباشد. زیرا طبق حدیث مولا(علیه السلام) همانطور که مقاومت و پایداری در برابر زورگویان، باعث ابهت ایران در چشم ملت های آزادیخواه، و رونق محور مقاومت خواهد شد، کوتاه آمدن از گزینه مقاومت باعث تنزل جایگاه ایران در بین ملت ها می گردد. پیداست جبران این نکته از جبران خسارات برجام بسی سخت تر و بعیدتر است.

پی نوشت:
1ــ تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 448 ، ح 10270