دو خوشحالی برای روزه دار

بسم الله الرحمن الرحیم
 وقتی انسان نتیجه کارش را می بیند، طبعا خوشحالی به او دست خواهد داد. روزه در ماه رمضان نیز از این قاعده مستثنی نیست. امام صادق(عليه السلام) می فرماید:
«للصائم فرحتان فرحة عند افطاره و فرحة عند لقاء ربه[1] براي روزه دار دو سرور و خوشحالي است: 1 - هنگام افطار 2 - هنگام لقاء پروردگار(وقت مردن و در قيامت)

همه ی روزه داران کم و بیش وبیش تجربه ی خوشحالی در افطار را خواهند چشید. البته این خوشحالی فراتر از یک خوشحالی طبیعی است و خوشحالی اصلی برای کسی است که آنچه را خدا فرموده است به جا آورده است، یعنی یک روزه مقبول را.[2]

اما در مورد خوشحالی دوم که حدیث، آن را وقت ملاقات پروردگار می داند، باید گفت: روزه عبادتیست که خداوند، در مورد آن می فرماید: «الصوم لي و انا اجزي به[3] روزه براي من است و من پاداش آن را مي دهم.»

بنابر این خوشحالی روزه دار در وقت ملاقات خدا به این خاطر است که چون خدا به او پاداش کارش را می دهد، خوشحال می شود.
نکته: گر چه تمام عبادات برای خداست و خداوند ثواب آنها را می دهد، ولی شاید در مورد روزه، این تعبیر آمده باشد، و آن هم به خاطر خصوصیت روزه است که سختی مختص به خود را دارد(تحمل گرسنگی و تشنگی).

پی نوشت:
1ــ الفقه المنسوب إلى الإمام الرضا عليه السلام، ص 205.
2ــ امام صادق(علی السلام) می فرماید: «آنگاه كه روزه مي گيري بايد چشم و گوش و مو و پوست تو هم روزه دار باشند، يعني از گناهان پرهيز كند.» الكافي (ط - الإسلامية)،ج‏4، ص 87.
3ــ مصباح الشريعة، ص136.