منافقين در کلام علي(علیه السلام)

موضوع: 
سيدجواد ميرخليلي
منافق

از جمله کلماتي که در قرآن زياد به چشم مي خورد کلمه منافق است. در قرآن بر خلاف کتب آسماني ديگر، در مقابل مؤمنين و منافقين دو دسته قرار دارند: 
دسته اي که گاهي آنها را کافران و يا مشرکان مي نامند، و دسته ديگري که آنها را منافقان مي نامند. 
منافقان از نظر قرآن از آن طبقه اي که آنها را کافران مي نامند وضع بدتري دارند. از طرف ديگر قرآن منافقين را همانند مؤمنين به صورت يک دسته متشکل و همفکر که ميان آنها همبستگي وجود دارد، مي بيند. 
بنابراين مي توان اين گونه گفت که با اين اوصافي که در قرآن در باب نفاق و دورويي آمده است، يکي از مشکل ترين مبارزه ها، مبارزه با نفاق است که به تعبير استاد شهيد مرتضي مطهري، مبارزه با زيرک هايي است که احمق ها را وسيله قرار مي دهند. اين پيکار از پيکار با کفر به مراتب مشکل تر است، زيرا در جنگ با کفر، مبارزه با يک جريان مکشوف و ظاهر و بي پرده است و اما مبارزه با نفاق، در حقيقت مبارزه با کفر مستور است . 
به گفته شهيد مطهري، مبارزه با نفاقها اغلب به شکست برخورده است، زيرا توده ها شعاع درکشان از سرحد ظاهر نمي گذرد و نهفته را روشن نمي سازد و آنقدر برد ندارد که تا اعماق باطن ها نفوذ کند. 
در خطبه جهاد نيز حضرت علي(علیه السلام) شديدترين سخنان را خطاب به مردمي که خصوصيات منافقان درباره آنها صادق است، مي فرمايد: 
شگفتا، به خدا که هماهنگي اين مردم، در باطل خويش و پراکندگي شما در حق، دل را مي ميراند و اندوه را تازه مي گرداند... بر شما غارت مي برند و ننگي نداريد. با شما پيکار مي کنند و به جنگي دست نمي گشاييد. خدا را نافرماني مي کنيد و خشنودي مي نماييد.اگر در تابستان شما را بخوانم، گوييد، هوا سخت گرم است، مهلتي ده تا گرما کمتر شود. اگر در زمستان فرمان دهم، گوييد: سخت سرد است، مهلتي ده تا سرما از بلاد ما دور شود. شما که از گرما و سرما چنين مي گريزيد با شمشير آخته کجا مي ستيزيد؟ اي نه مردان به صورت مرد، اي کم خردان نازپرورده، کاش شما را نديده بودم و نمي شناختم که به خدا، پايان اين آشنايي ندامت بود و دستاورد آن اندوه و حسرت.

 

Share