شعر ناگزیر از مولانا

ناگزیر

باز آمــــدم خرامـــان تا پیــــش تو بمــــــیرم

بی تو كـــــجا روم مـــن ای از تـو ناگـــــزیرم

ای توبه ام شكســـته از تو كـــــجا گــــریزم

ای در دلـــــم نشســـــته از تو كـــجا گریزم

ای نور هــــر دو دیــده بی تو چگـــــونه بینم

وی گــردنم ببســـته از تو كــــــجا گــــــریزم

ای جان جان مســـتان ای گنج تنگدســتان

از دل نه ای گــــــــــسسته از تو كجا گریزم

من چون زمین خشکم لطف تو ابر و مشكم

ای روی تـو خجســــته از تـو كــــجا گــــریزم

*مولانا