صفحه یادداشت اسماعیل کهن سال

حکیم بزرگوار آیت الله شیخ محمد تقی آملی در حدود سال 1265 هجری شمسی برابر با 1304 هجری قمری در تهران متولد شد. وی قسمتی از دروس معقول و منقول را نزد پدرش آقا شیخ محمد آملی و میرزا حسن کرمانشاهی خواند و این دروس را نزد حاج شیخ عبدالنبی مجتهد نوری تکمیل نمود. آیت الله آملی از آن پس به نجف رفت و در محضر درس میرزای نایینی، میرزا ابوتراب خوانساری، شیخ محمدحسین غروی اصفهانی، میرزا محمود قمی، سیدابوالحسن اصفهانی و آقاضیاءالدین عراقی به تکمیل فقه و اصول پرداخت تا به مقامات عالی علم و اجتهاد رسید.

سیدمحمد یزدی فیروزآبادی نجفی، عالم و عابد، فاضل و فقیه، مجتهد امامی و از شاگردان آخوند خراسانی و سیدمحمد کاظم یزدی به شمار می رود. وی مرجع تقلید جمعی از شیعیان بود. سرانجام این عالم ربانی در شب آخر ربیع الاول سال 1345 ه.ق در سامرا وفات یافت و جنازه ی شریفش به نجف اشرف منتقل شد. جامع الکلِم فی حُکمِ اللِّباسِ المشکوک از اوست.

میرسیدمحمد بقاء از شاعران و خوشنویسان نامدار قرن چهاردهم هجری بود. وی در ذیحجه سال 1257 هجری قمری متولد شد و پس از کسب کمالات معنوی در شعر و هنر خوشنویسی استعداد و نبوغ هنری خود را آشکار ساخت. میرسیدمحمد دراشعار خود به بقاء تخلص می کرد و در خوشنویسی به اشرف الکتاب؛ و شرفُ المعالی شهره بود. از جمله آثار این هنرمند خطاط می توان به دیوان اشعار و کتاب هاشمیه اشاره کرد.