یکى دیگر از آثار و برکات فردى سید الشهدا(علیه السلام) که در سراى دیگر ظهور کرده و جلوه نمایى مى کند، بهشتى شدن دوستداران و حتى دوستان و دوستداران آن حضرت است. چنانکه حذیفة بن یمان گوید: رسول خدا(صلی الله علیه وآله) را دیدم که دست حسین بن على(علیهما السلام) را در دست خودگرفته بود و مى فرمود:
«یا ایها الناس، هذا الحسین بن على فاعرفوه ، فو الذى بیده ، انه لفى الجنة ، و محبه فى الجنة ، و محبى محبیه فى الجنة» 12.
اى مردم ، این حسین بن على است ، او را بشناسید؛ سوگند به آن خدایى که جانم به دست اوست، براستى او در بهشت است، و دوستدار او نیز در بهشت است ، و دوستدار دوستدار او نیز در بهشت مى باشد.
و از امام موسى بن جعفر(علیهما السلام) روایت شده که فرمود:
«رسول خدا(صلی الله علیه وآله) دست حسن و حسین(علیهما السلام) را گرفت و فرمود:
«هر کس این دو پسر و پدر و مادر آنان را دوست داشته باشد، روز قیامت در درجه من با من خواهد بود» 13.
و نیز رسول خدا(صلی الله علیه وآله) فرمود: «آگاه باشید، همانا حسین(علیه السلام) درى از درهاى بهشت است، هر کس با او دشمنى کند خدا بوى بهشت را بر او حرام مى کند» 14.
و معلوم است که این مقام عظیم تنها با محبت ظاهرى حاصل نمى شود، بلکه مقصود، محبت خاصى است که مخصوص کسانى مى باشد که در درجات بالاى ایمان هستند. اگر چه دوستى و محبت امامان معصوم و امام حسین(علیهم السلام) ثمر بخش است ولى احراز مقام والاى معیت بارسول خدا(صلی الله علیه وآله) در بهشت برین ، محبتى فراتر از ظاهر مى طلبد.
------------------------------------------------------------
(12) - بحارالانوار , علامهء مجلسى , ج 43, ص 262
(13) - منتخب كامل الزيارات , ابن قولويه , ص 32
(14) - سفينة البحار, محدث قمى , ج 1 ص 257
