شرطي کردن فعاليت هاي فرهنگي و انقطاع از عالم قدس

بسم الله الرحمن الرحيم

قصد اصلي ما در اين سلسله بحث ها اين است كه راه هاي ارتباط با حقايق را در فعاليت هاي ديني - اعم از فردي يا جمعي- مطرح كنيم، منتها ابتدا بايد «نبايست ها» به خوبي روشن شود تا بفهميم علت بي حاصلي كارها در كجاست و لذا در اين جلسه هم بيشترين وقت را در تبيين فعاليت هايي مي گذاريم كه به ظاهر فرهنگي و مذهبي است ولي در باطن چنين نيست. با روشن شدن چنين مواردي، آرام  آرام مي توانيم جايگاه دستورات ديني را درست بشناسيم و نهايت استفاده را از آن ها ببريم.

در جلسات گذشته بحث در اين رابطه بود كه فعاليت هاي فرهنگي به سه شكل مي تواند باشد؛ يك شكل از فعاليت هاي فرهنگي سعي مي كند حقايق قدسي و معنوي را در حد واقعيت هاي محسوس و مادي پايين بياورد و مسائل قدسي را به مسائل مادي تأويل كند. واژه تأويل و تحويل براي روشن نمودن مطلب يك واژه يا اصطلاح خوبي است. تحويل كردن يعني محور آن فعاليت را عوض كردن، مثل تغيير جهت وضو در حد بهداشت بدن، و عملاً از اين طريق رابطة بين صورتِ وضو با حقيقت آن قطع مي شود، و به طور کلي در اين روش از جنبه باطني اعمالِ ديني غفلت مي گردد و بيشترِ آن دستورات به عنوان اعتبارات صِرف طرح مي شود. يك نوع از فعاليت فرهنگي آن است كه سعي كنيم تمام فعاليت ها را وارد جنبه قدسي كنيم و به همه كارها جنبه عبادي بدهيم و تلاش شود از طريق هر عملي با باطن عالم مرتبط شويم، كه إن شاء الله روي اين نوع از فعاليت  بحث بيشتري خواهد شد. يك نوع فعاليت فرهنگي هم فعاليت هاي فرهنگي است كه به ظاهر قدسي است ولي در باطن، حجاب عالم قدس است، كه تحت عنوان فعاليت هاي شبه قدسي مورد بحث قرار مي گيرد. هر سه نوع فعاليت هاي فرهنگي بايد به خوبي شناخته شوند تا بفهميم خطر پوچ شدن فعاليت هاي فرهنگي در كجاست و چه موقع در افراط و يا در تفريط قرار داريم و چه موقع در تعادل هستيم.

Share