ملاحظه فرموديد چرا مي فرمايد: «وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ»[1] و چرا رسول خدا(صلی الله علیه وآله وسلم) به اباذر فرمودند: «بايد در همة امور نيّت تو الهي باشد، حتي در خواب و غذاخوردن»[2] و چرا قرآن مي فرمايد: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَ لا أَوْلَادُكُمْ عَن ذِكْرِ اللَّهِ وَمَن يَفْعَلْ ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ»؛[3] اي كساني كه ايمان آورده ايد! اموال و فرزندانتان شما را از ياد خدا غافل نكند و كساني كه چنين كنند، زيانكارانند؟! بر اين نکات تأکيد مي شود چون معني و محتواي انسان همان بندگي خدا است و هر چه انسان از عوامل غفلتِ از بندگي فاصله بگيرد و به بندگي خدا نزديك شود، به معني خود نزديك شده و ديگر احساس پوچي نمي كند.
قدسي شدن فعاليت هاي فرهنگي بدين معني است كه آن عقلي را رشد دهيم كه منجر به بندگي خدا شود، همان عقلي كه حضرت در وصف آن فرمودند:«مَا عُبِدَ بِهِ الرَّحْمَن»؛ عقلي كه روحيه بندگي خداي رحمان را در انسان رشد مي دهد. در اين عقل، ميل انسان ها همان ميلي مي شود كه دين مي خواهد، و غفلت نكنيم چنين عقلي در جان انسان ها هست بايد آن را رشد داد و نبايد از آن غفلت كرد، عقلي كه به آن مي گويند برو مي رود و مي گويند بيا، مي آيد، همان روح بندگي است كه در همه انسان ها هست، اگر از حالت بالقوه به حالت بالفعل درآيد، همة فعاليت ها حالت قدسي پيدا مي كنند.
------------------------------
[1] - سوره ذاريات، آيه56.
[2] - «وسائل الشيعه»، ج1، ص48.
[3] - سوره منافقون، آيه9.
