شخصي آمد خدمت رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) و از فقر خود شکايت کرد، حضرت(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند:«دُمْ عَلَي الطَّهارَة يُوَسِّعْ عَلَيْکَ الرِّزْق»[1] دائماً بر طهارت باش تا رزقت وسيع شود. حالا رزق روحت را مي خواهي زياد شود، خوب دائم در طهارت روح باش. اگر نان مي خواهي و رزق جسمت را مي خواهي وسيع شود، با وضو باش، چون طهارت جسم، موجب زيادي رزق جسم مي شود. طهارت خيال مثل عدم بدبيني به افراد، موجب توسعه رزق خيال مي شود و خيالات انسان شيرين و زلال مي گردد، مثل خيال بعضي از شاعران خوش سليقه. طهارت عقل، موجب توسعه رزق عقل مي شود، مثل ابن سينا. طهارت دل موجب توسعه رزق دل مي شود مثل عرفاي بزرگ. پس نبايد قاعده و سنت جاري در عالم را به مرتبه اي از مراتب عالم محدود کرد، حال چه آن قاعده و سنت، سنت طهارت و ارتباط با قرآن باشد و چه قاعده و سنتِ طهارتِ عامل توسعه رزق.
چنان چه ملاحظه فرموديد: امام خميني«رحمة الله عليه» در غزلي که عرض شد جايگاه «العلم هوالحجاب الاکبر» را به خوبي روشن نمودند و خودشان در تفسير سوره حمد مي فرمايند:
«يك حجاب بزرگ همين علم است، سرگرم مي كند انسان را به همين مفاهيم كلية عقلية و از راه بازش مي دارد، حجاب است براي اولياء. براي همه ما حجاب هاي زيادي هست كه غليظ تر از همه همين علم است، آن علمي كه بايد انسان را هدايت كند، مانع مي شود، و علم هاي رسمي همه همين طورند كه انسان را از آنچه بايد باشد، محجوب مي كنند خودخواهي مي آورند.»[2]
البته اگر رابطه قلب با حقايق، رابطه اي حضوري و وجودي شد، علم حصولي هم موجب حضور مي شود، و به همين جهت مي فرمايند بايد قلب انسان مهذب باشد تا علم در آن مؤثر افتد.
----------------------------------------------------
[1] - قونوي «اربعين حديث» ، ص5.
[2] - «تفسير سوره حمد»، امام خميني«رحمة الله عليه»، جلسه سوم.
