آشنايي با روش هاي تبليغ

بسم الله الرّحمن الرّحيم

در اين جلسه بنا است مطالب را جمع بندي کنيم و نکاتي را که بايد جهت تکميل بحث طرح شود ارائه نماييم تا چنانچه در حين بحث مطلبي ناقص مانده، إن شاءالله اين نقصان برطرف گردد.

آشنايي با روش هاي تبليغ

1-آرام آرام رسيديم به اين نکتة مهم که روش درک دين و تبليغ آن در نهايت، بايد روشي غير مفهومي باشد، هرچند در ابتدا عموماً گريزي از استدلال و اثبات مفاهيمِ حقايق معنوي نداريم، و با استدلالي کردنِ عقايد از خطر خرافه گرايي خود را نجات مي دهيم، ولي دائماً روش اهل البيت(علیهم السلام) به عنوان مصاديق كامل دينداري و حافظان حقيقي دين بايد مدّ نظرمان باشد. روش اهل البيت(علیهم السلام) روشي است كه انسان را در حضور و در حالت ارتباط با «وجود» عالم غيب مي برد. و غفلت نکنيم که آن يک روش است با فرهنگ خاص خود. آن ها با كتاب و درس به اين مرحله نرسيدند، بلکه راهي را طي کردند که نتيجة آن راه، ظهور اين همه کمال در قلب و عمل آن ها شده است. آري ما بايد به كمك كتاب و معلم متوجه حقايق غيبي بشويم، حقايقي كه ذوات مقدس اهل البيت(علیهم السلام) در آن حاضر بودند. ابتدا ما بايد وجود آن حقايق، مثل خدا و ملائكه و اسماء و صفات الهي را بفهميم ولي نبايد همة مطلب را در اين حدّ بدانيم، زيرا اگر در حدّ علم به مفاهيم مانديم خود را در حجاب نگه داشته ايم و با متوقف شدن در ادراک عقلي از مشاهدة حقايق محروم شده ايم، همان نکته اي که حضرت امام خميني«رحمة الله عليه» در بارة آن مي فرمايند: «آن مرتبه اي که قرآن در رابطه با رسول خدا فرمود: «نَزَلَ بِهِ الرّوح الأمين علي قلبک»،[1] يا «أنْزَلْناهُ فِي ليلة القدر»،[2] قضيه ادراک عقلي نيست، قضية مشاهده است، آن هم مشاهدة غيبيه ...»[3] كه در اثر آن مشاهده، خود را در حضور معاني مطرح شده در كتاب و درس حس كنيم و در حدّ مفاهيم نمانيم.

2- روشن شد بعد از علم به وجودِ حقايق معنوي بايد بتوانيم به كمك فرهنگ اهل البيت(علیهم السلام) با خودِ حقايق مرتبط شويم. وقتي انسان به روش ائمه معصومين و انبياء عظام(علیهم السلام) عمل كرد بيشتر در خود احساس فقر و بندگي مي كند، و اين برعكس تعليم و تبليغي است كه انسان را به مفاهيم واقف مي نمايد، و موجب كبر و غرور مي شود.

------------------------------------------

[1] - سوره شعراء، آيات 193 و 194.

[2] - سوره قدر، آيه 1.

[3] - «تفسير سوره حمد»، امام خميني«رحمة الله عليه»، جلسه 3، ص 67.

Share