قال اللّه تعالى سبحانه: «وَ أَنِيبُوا إِلى رَبِّكُمْ وَ أَسْلِمُوا لَهُ»[1] انابت با خداى گشتن و بر او اقبال كردن باشد، و آن به سه چيز است:
يكى به باطن، كه هميشه متوجه به جانب خداى تعالى باشد، و در افكار و عزايم طلب قربت او كند «وَ جاءَ بِقَلْبٍ مُنِيبٍ.»[2] و ديگر به قول، كه در عموم اوقات به ذكر او و ذكر نعم و ذكر كسانى كه به حضرت او نزديكتر باشند مشغول باشد «وَ ما يَتَذَكَّرُ إِلَّا مَنْ يُنِيبُ»[3].
سيّم [4] از اعمال ظاهره، كه هميشه بر طاعات و عبادات كه مقرون [5] به نيّت قربت باشد مواظبت كنند، مانند صلاة فرض و سنتى [6] و نوافل، و وقوف بمواقف بزرگان دين، و بذل صدقات، و احسان با خلق خدا به رسانيدن اسباب نفع به ايشان و باز داشتن موجبات ضرر ايشان، و راستى نگاه داشتن در معاملات، و انصاف از خود و اهل خود بدادن، و بر جمله التزام احكام شرع تقربا إلى اللّه تعالى و طلبا لمرضاته، فانه تعالى قال:
«أُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ غَيْرَ بَعِيدٍ. هذا ما تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظٍ. مَنْ خَشِيَ الرَّحْمنَ بِالْغَيْبِ وَ جاءَ بِقَلْبٍ مُنِيبٍ. ادْخُلُوها بِسَلامٍ ذلِكَ يَوْمُ الْخُلُودِ. لَهُمْ ما يَشاؤُنَ فِيها وَ لَدَيْنا مَزِيدٌ».[7]
--------------------------------------------------
[1] زمر- 54.
[2] ق- 33.
[3] غافر- 13.
[4] ن و گ: به.
[5] ن و گ: عبادات مقرون.
[6] ن و گ: صلوات فرائض و نوافل.
[7] ق- 31- 35(\i وَ أُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ\E ...).
