قال اللّه سبحانه و تعالى: إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُمْ [1].
تقوى پرهيز باشد از معاصى از بيم خشم خداى تعالى و دورى از او، همچنان كه بيمار را كه طالب صحت باشد از تناول آنچه در آن مضرّت باشد و آنچه را اقدامش مقتضى مزيد بيمارى او باشد پرهيز بايد كرد تا علاج او دست دهد و درمان بيمارى او منجح آيد.
همچنين ناقصانى را كه طالب كمال باشند از هر چه منافى كمال باشد، يا مانع حصول آن، يا سالك را شاغل از سير و سلوك در طريق طلب كمال پرهيز بايد كرد تا آنچه مقتضى وصول باشد يا معاون در سلوك بود، مفيد و مؤثر باشد.
«وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ»[2].
و به حقيقت، تقوى مركب از سه چيز است:
يكى خوف و ديگر تحاشى از معاصى و سيّم طلب قربت و شرح هر يك از اين سه به تمام در اين رساله مختصر به جاى خود بيان خواهد شد، و در تنزيل و احاديث ذكر تقوى و ثناى متقيان بيشتر از آن آمده است كه در اين مختصر ذكر توان نمود، و غايت همه غايات محبت بارى تعالى باشد:
«بَلى مَنْ أَوْفى بِعَهْدِهِ وَ اتَّقى فَإِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ».[3]
----------------------------------------------
[1] حجرات- 13.
[2] طلاق- 3.
[3] آل عمران- 76.
