نقش مادر در سعادت و شقاوت فرزند بخصوص در دوران بارداری بسیار حساس و حیاتی است. مادران اگر تعالیم اسلامی را مورد توجه قرار دهند و همانند خدیجه مادر بزرگوار فاطمه علیهاالسلام حتی قبل از انعقاد نطفه به تهذیب و پاکیزه کردن خویش برآیند شک نیست که خود در درجه ی اول عفت و تقوی قرار گرفته و ثمره ی آنها نیز پاکیزه خواهد بود. و برعکس اگر بخواهند پیروی از تمدن افسار گسیخته غرب و شرق کنند دامان خود را آلوده به هرزگیها و رسوائیهای بیگانگان نموده و در نتیجه کودکان و نونهالان خویش را به تباهی و نابودی خواهند کشاند. برای مادران ارجمند باید این مسئله روشن باشد که فرزندانی که در شکم دارند خلاصه ای از مجموعه ی حالات نفسانی آنها است، هر نوع حرکت مادی و معنوی که داشته باشند دقیقاً روی بچه تاثیر می گذارد. در دوران حمل نهایت دقت را در انتخاب غذا از جهت طهارت و نجاست و حلال و حرام بنمایند، چه بسا در اثر بی احتیاطی مادران در خوردن غذاهای آلوده و شرکت در مجالس و محافل گناه در همان روزهای نخستین شکل گیری فرزند بدبختی و شقاوت او نیز شکل خواهد گرفت!
رسول مکرّم اسلام صلی الله علیه و آله و سلم میفرماید:
«الشقی شقی فی بطی امه والسعید من سعد فی بطن امه»(1).
بدبخت کسی است که در رحم مادر گرفتار شقاوت شود و خوشبخت کسی است که در شکم مادر سعادتمند باشد.
رهبری مادر در تأمین سعادت و شقاوت فرزند یک اصل مسلم و بدون مخالف است. مادر نقش اول را در ساختن پایه های معنوی فرزند بعهده دارد. آری مادری که فریب الگوهای غربی را نمی خورد حتماً خوشبختی فرزندان خویش را در پرتو عفاف و پاکدامنی خود تامین خواهد کرد. رسول گرامی اسلام می فرمود:
«طوبی لمن کانت امه عفیفه»(1).
خوشبخت کسی است که مادرش صاحب عفت و طهارت نفسانی باشد.
روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در ابطح نشسته بود جبرئیل نازل شد و عرض کرد:
یا محمد: العلی الاعلی یقرء علیک السلام و هو یامرک ان تعتزل عن خدیجه اربعین صباحاً»
یا محمد صلی الله علیه و آله و سلم: خداوند بزرگ بر تو سلام می رساند و می فرماید:
چهل شبانه روز از خدیجه کناره گیری کن و به عبادت و تهجّد مشغول باش، پیغمبر اکرم بر اساس دستور خداوند تبارک و تعالی چهل روز به خانه ی خدیجه نرفت و در آن مدت شبها به نماز و عبادت می پرداخت و روزها روزه دار بود.
«فلما کان فی کمال الاربعین هبط جبرئیل علیه السلام فقال: یا محمد العلی الاعلی یقرئک السلام و هو یامرک ان تتاهب لتحیته، و تحفته»
چون چهل روز بدین منوال سپری شد جبرئیل فرود آمد و غذائی از بهشت آورد و عرض کرد: یا محمد صلی الله علیه و آله و سلم خداوند بزرگ بر تو سلام می رساند و فرمان می دهد که از این غذاهای بهشتی تناول کن.
رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم با آن غذاهای روحانی و هدایای بهشتی افطار کرد، هنگامی که برخاست تا آماده ی نماز و عبادت شود جبرئیل نازل شد و عرض کرد:
«الصلوه محرمه عغلیک فی وقتک حتی تاتی الی منزل خدیجه فتواقعها فان الله عز و جل الی علی نفسه ان یخلق من صلبک فی هذه اللیله ذریه طیبه»(2).
ای رسول خدا امشب از نماز مستحبی بگذر و به سوی خانه ی خدیجه حرکت کن زیرا خداوند اراده نموده که از صلب تو فرزند پاکیزه ای بیافریند. از آن شب که نور فاطمه علیهاالسلام از صلب پدر به رحم مادر منتقل شد کم کم آثار بارداری را در خویش احسام می کرد و آن بانوی گرامی و فداکار تا حدی از غم و غصه ی تنهایی بیرون آمد.
مفضل بن عمر می گوید به امام صادق علیه السلام عرض کردم کیفیت ولادت فاطمه علیهاالسلام چگونه بوده، فرمود:
«نعم ان خدنجه علیها رضوان الله لما تزوج بها رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم هجرتها نسوه مکه، فکن لایدخلن علیها و لایسلمن علیها ولا یترکن امراه تدخل علیها فاستوحشت خدیجه من ذلک فلما حملت بفاطمه علیهاالسلام صارت تحدثها فی بطنها و تصبرها»(1).
به هنگامیکه رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم با خدیجه علیها رضوان الله ازدواج کرد. زنان مکه از وی کناره گیری کرده و رفت و آمد خود را با او قطع نمودند، خدیجه از این جهت غمگین گردید تا اینکه به فاطمه حامله شد و این نوزاد در شکم با خدیجه سخن می گفت و خدیجه را دلداری می داد.
