اشاره

از ارکان مهم عقد و ازدواج مهر است که با توافق طرفین تعیین می گردد و شرعا بر ذمه ی شوهر باقی می ماند که عندالمطالبه بپردازد و هیچگاه شوهر نباید قصد نپرداختن داشته باشد، چنانکه بعضی که مهریه را خیلی سنگین و بالا می گیرند می گویند مهر را که داده و که گرفته و حال آنکه یک دین شرعی و قانونی است. مهر به هر چیزی که ارزش مالکیت داشته باشد اطلق می شود البته به شرط آنکه بی حساب نباشد زیرا که در اسلام مهر زیاد نهی شده است. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:

«افضل نساء امتی اصبحهن وجها و اقلهن مهرا»(2).

بهترین زنان امت من کسانی هستند که در عین داشتن زیباترین چهره کمترین مهر را دارند.

اگر اسلام ما را از سنگین کردن مهریه منع می کند به این دلیل است که بالا بردن مهریه باعث کدورت و دشمنی در خانواده ها می شود.

امیرالمؤمنین علی علیه السلام می فرماید:

«لا تغالوا بمهور النساء فتکون عداوه»(3).

مهر زنان را از حد معمول بالاتر نبرید که سبب پیدایش دشمنی خواهد شد. شاید بعضی که مهر را خیلی سنگین می گیرند به این انگیره است که مانعی سر راه شوهر بگذارند و از متلاشی شدن زندگی جلوگیری کنند و حال آنکه تجربه نشان داده که اینطور نیست و باید روی درک یکدیگر و احترام متقابل زوج اندیشید و در روزهای نخستین زندگی آنها را به مسئله ی محبت و وحدت و تفاهم و گذشت ترغیب و تشویق نمود.

امام محمد باقر علیه السلام می فرمود:

«من برکه المراه قله مهرها و من شومها کثره مهرها»(1).

از برکت زن کمی مهر او و از شومی زن زیادی مهر است.

نقطه ی مقابل اشخاصی هستند که می خواهند اصلا مهری در کار نباشد و یا بسیار ناچیز باشد و البته اینهم کار درستی نیست.

حضرت مولا علی علیه السلام می فرمود:

«انی لا کره ان یکون المهر اقل من عشره دراهم»(2).

من کراهت دارم که مهریه از ده درهم کمتر باشد.

پس در یک جمع بندی مهریه باید باشد ولی متعارف و معمولی، زیرا مسابقه در ازدیاد مهریه زندگی را بر جوانان سخت می کند و مانعی سر راه ازدواج آنها می گذارد.

عقیده بر اینست که با آسان گرفتن امر ازدواج جوانان، آنها تشویق به تشکیل خانواده می شوند و از بسیاری فسادها و آلودگیهای اجتماعی درامان می مانند.

Share