اشاره

اگر بگوئیم که تعلیم و تربیت فرزند از همان زمان بارداری مادر شروع می شود سخن بیهوده ای نیست چرا که همه ی وجود بچه از عصاره ی جسم و جان مادر رشد و نمو می کند و روایتی که در گذشته بدان اشاره رفت یعنی السعید سعید فی بطن امه والشقی شقی فی بطن امه خود مؤید این مطلب است. یکی از وظایف سنگین و مهم زن موضوع بچه داری و تربیت اولاد است که بدون شک اگر این مسؤلیت خطیر را درست انجام دهد بالاترین أجر و پاداش را خواهد برد.

تربیت اولاد باید در محیط سالم و دور از هوسبازیها انجام گیرد. مادر که در این زمینه نقش اول را ایفاء میکند باید توجه داشته باشد چه در دوران بارداری و چه مواقع شیر دادن فرزند حتما غذایش پاک و سالم باشد در هر مجلسی شرکت نکند، سعی کند از شیر خود به او بدهد، پستان نجس به دهان او نگذارد و حتی فکر و روحیات خود را از خطرها و آلودگی ها دور سازد، زیرا که اعمال و افکار او دخالت مستقیم در سرنوشت فرزند دارند.

اشار به مسئله شیر دادن شد، گفتن این نکته لازم است که هیچ نوع غذاها در ماههای نخست کودک بهتر او شیر مادر نیست.

علی علیه السلام فرمود: «ما من لبن رضع به الصبی اعظم برکه من لبن امه»(1).

هیچ شیری برای بچه ی شیر خواره ارزشمندتر از شیر مادر نیست. بعضی از زنان خودخواه که بدون هیچ عذر و بهانه ای نوزاد عزیز خود را از شیر می گیرند، یا خبر از فساد عمل زشت خود ندارند و یا آنکه می دانند و آگاهانه تیشه به ریشه ساختمان وجود فرزند خویش می زنند!

مادر ضمن آنکه خود در بسیاری از امور خانه رئیس و سرپرست است، در اغلب موارد قائم مقام پدر بخصوص در امر تعلیم و تربیت فرزندان نیز هست و آنهم به این جهت است که اکثر پدران به علت گرفتاریهای بیرون خانه وقتی برایشان باقی نمی ماند که به وضع فرزندانشان برسند.

خلاصه آنکه مادر باید محیط خانه را محل امنی برای رشد همه جانبه ی ابعاد وجودی کودک کند و این جز در سایه ی همت عالی والدین و بخصوص مادر میسر نیست.

Share