کتاب الصّید و الذباحه
1 (س) در ذبح حیوانات حرکت اعضاء و انداختن رگ خون را هر دو لازم است یا یکی از آن ها کفایت می کند؟ و اگر مراعات هر دو لازم است که موافق احتیاط مطلق باشد و فتوای غیر هم در دست نباشد که رجوع شود، تکلیف چه چیز است؟
(ج) ظاهر کفایت هریک است هرگاه به نحو متعارف باشد، لکن مراعات احتیاط بد نیست، والله العالم.
2 (س) معنی حیوه مستقرّه را بیان فرمائید.
(ج) حیوه مستقره این است که اگر کشته نشود، مقدار معتد به زنده بماند، والله العالم.
(س) مولانا! ادام الله ظلکم العالی، دولت انگلیسه از ولایت دیگر تخم ماهی می آورند در چشمه یا رودخانه آن تخم را می اندازند و در آب به قدرت کامله خالق متعال ماهی ها متولد و متکوّن می شوند و غالباً از بابت غذای آن ها ماهی ها این بلد می اندازند مجرای همه چشمه و رودخانه مشبک از این است که راه بیرون رفتن ندارند، بیان فرمائید صید نمودن همچو ماهی ها بلا اذن صاحبش جائز است یا خیر؟ و اگر احیاناً از شبکه بیرون رود و در دریای دیگر داخل شود، چه طور است؟ بیّنوا.
(ج) چنانچه این دستگاه به قصد انتفاع تحصیل ماهی مقرر داشته اند، بدون اذن صاحبش صید ننمایند، اما اگر از شبکه بیرون رود و در دریای دیگر داخل شود، عیب ندارد، والله العالم، حرره الفیروزآبادی اگر ظاهر حال مالک این باشد که اعراض کرده از ماهی خارج شده، الأحقر عبدالکریم الحائری.
2 (س) چه می فرمائید در این مسئله که در مذبوح حیوه مستقره شرط است یا نه؟ به این معنی که قطع حاصل شود به جان دادن حیوان، نه این که شک نماید، با استصحاب حیوه ذبح نماید، آیا بعد از قطع به احتضار و حرکت مذبوح و خروج دم معتدل از آن حلال می شود یا نه؟ چون مسئله عامه البلوی است جواب را مشروحاً بیان فرمائید.
(ج) کفایت میکند در حصول تذکیه شرعاً حرکت دادن مذبوح بعد از ذبح بعض اعضای خودش را به حرکت قویّه که حرکه تقلّص نباشد مثل حرکت دادن چشم و دست و پای، یا حرکت دادن دم با خروج دم معتدل که متثاقلاً نباشد.
3 (س) پس از خروج خون متعارف از مذکّی و مراعات سائر شرائط، آیا خونی که در اجزاء حرام ذبیحه است، محکوم به نجاست و یا طهارت است؟ و بر تقدیر نجاست، هرگاه گوسفندی را درست در دیگ گذارده و پخته شود بدون آن که اجزاء حرام را جدا نمایند، مثل حلیم پزها، حکمش چیست؟ آیا ممکن است حمل به صحت یا نه؟
(ج) احوط اجتناب است.
1 شتر مشکوک الحیاه نحر شده و به قدر متعارف خون بیاید حلال است یا نه؟
(ج) اگر اصل حیوه حیوان مشکوک باشد حکم به حلّیت مشکل است، هر چند به قدر متعارف خون آمده باشد.
2 (س) زید آهوئی را در بیابان دیده که تیر زیر سینه او خورده و سر او بریده در کنارش گذاشته، زید آهوی مزبور را برده و گوشت آن را خورده، آیا آن گوشت حلال است و طاهر است یا نه؟
(ج) بسم الله الرحمن الرحیم، چون آهو در ارض مسلمین دیده شده، ظاهراً محکوم به حلّیت و طهارت است. والله العالم.
3 (س) صید را اگر با گلوله که میخ آهن به سر او نصب کرده اند، بزنند و آن صید به همان گلوله بمیرد بدون ذبح کردن، آیا محکوم به تذکیه است یا خیر؟
(ج) حکم به حلّیت صید مفروض، بعید نیست.
4 (س) ذابح گاهی اولاً بیخ زبان و ودجان را می برد و بیخ زبان بعد جدا شدن به پائین می افتد، پس ذابح بالا می برد و مری و حلقوم را می برد، پس بفرمائید که این ذبیحه حلال است یا حرام؟ و ذابح را که بالا گرفتن بیخ مذکور به زودی میسر نمی شود و به زمانی کم و زیاد محتاج است تا آن که گاهی حیاه مستقره نمی ماند و گاهی استقرار حیوه مشکوک می شود؟
(ج) بسم الله الرحمن الرحیم، هرگاه موالات عرفی محقق است و حیوه باقی است، ولو مستقره نباشد، حلال است. محمد کاظم الطباطبائی نورالله مرقده، الاحقر عبدالکریم الحائری.
1 (س) اگر کسی گوشتی خرید و خون در گوشت دید و شک دارد که خون متعارف آمده، خوردن این گوشت چه صورت دارد؟
(ج) با شک، احتیاط در اجتناب است، والله العالم.
2 (س) هرگاه از روی نسیان یا جهالت یا اضطرار یا تقیه، گوسفند و شتر را به خلاف قبله یا به انحراف از قبله، ذبح یا نحر نماید، حلال می باشد یا خیر؟ نیز بفرمائید در وقت کشتن سهواً و جهلاً بسم الله نگفته، حلال می باشد یا نه؟
(ج) درصورت نسیان و جهالت اعم از جهالت به حکم و یا به موضوع، اضطرار و تقیه ظاهراً اشکالی ندارد و حلال است و همچنین در صورت نسیان بسم الله، احوط در صورت بسم الله این است که هر وقت ملتفت شد، بگوید: بسم الله علی اوله و علی اخره.
3 (س) در وقت کشتن باید سر و سینه و گردن را به طرف قبله کشند یا آن که محل ذبح را به جانب قبله کردن کافی است؟ نیز بفرمائید از قفا بریدن جایز است یا خیر؟
(ج) ظاهراً لازم باشد که مقادیم بدن حیوان را متوجه سازند به قبله، و اکتفاء به محل ذبح نشود، سر حیوان را از قفا بریدن موجب اذیت حیوان است و شاید قلب سکّین یعنی برگرداندن کارد در وقت ذبح که در بعض اخبار نهی فرمودند این را هم شامل باشد، والله العالم، تم کتاب الصید و الذباحه.2
