مقررات حجاب و اسلام

شبهه: بعضی با این عبارت «سیاه كه در اسلام مكروه است. من نمی دانم! مقررات می گوید رنگ تیره، جوراب ضخیم، مانتوی بلند و گشاد، آستین بلند، شلوار پارچه ای گشاد، همین و همین و همین».[1] این گونه القای شبهه كرده اند كه مقررات موجود لباس پوشیدن زنان در كشور، خلاف اسلام است. آیا ادعای مذكور صحیح است؟
توضیح: نگارنده ی محترم به ناحق در بخشی از یك سناریوی خود ساخته، با قطعی گرفتن كراهت رنگ سیاه به طور مطلق از دیدگاه اسلام به مخاطب این گونه القا نموده كه چون در مقررات فعلی، اصرار و اجبار بر استفاده از لباس های تیره و سیاه است؛ بنابراین مقررات موجود، خلاف اسلام است.
پاسخ: اولاً، واقعیت بیرونی لباس پوشیدن بانوان در سطح جامعه و استفاده از انواع و اقسام جوراب های نازك و مانتوهای كوتاه و شلوارهای تنگ با رنگ های بسیار متنوع، حاكی از این است كه یا اساساً مقررات یاد شده وجود خارجی ندارد، یا بر فرض وجود، متأسفانه به آن عمل نمی شود؛ ولی به هر حال، نتیجه ی هر دو احتمال مذكور واقعیت نداشتن اجبار بر پوشش خاصی است كه عبارت گوینده ی محترم، به دروغ و به طور غیر واقعی القا كننده ی آن است.
ثانیاً، فرض می كنیم ادعای ایشان واقعیت خارجی داشته باشد، همان گونه كه قبلاً گذشت حجاب تیره برای بانوان و دختران (در مواجهه با نامحرم) كراهتی ندارد؛ بنابراین، ادعای كراهت لباس تیره و مشكی برای بانوان و دختران اساساً نادرست است؛ اما موارد دیگر، مثل جوراب ضخیم، مانتوی بلند و غیره، چون در راستای تأمین حجاب بیش تر و بهتر بانوان است، مورد قبول اسلام است؛ لذا مقررات مذكور بر فرض وجود، خلاف اسلام نیست.
شبهه: بعضی با این عبارت كه «باید به انسان دنیای امروز اجازه داد كه خودش لباس انتخاب كند»[2] خواسته اند این شبهه را القا كنند كه انسان امروزی در انتخاب لباس آزاد نیست و به او اجازه نمی دهند خودش لباس انتخاب كند. آیا ادعای مذكور صحیح است؟
پاسخ: اولاً، واقعیت خارجی رفتن افراد، اعم از مرد و زن، دختر و پسر، جوان و غیر جوان به مغازه های لباس فروشی و گاهی صرف ساعت ها وقت برای انتخاب یك مدل و رنگ خاص، حاكی از این است كه افراد در انتخاب لباس آزادند؛ البته طبیعی است كه در هر جامعه ای به تناسب هنجارها و ارزش های حاكم بر جامعه، نوع خاصی از لباس ها و پوشش ها در مغازه ها وجود دارد كه به نحوی انتخاب افراد را محدود می كند، ولی این امر عمومی است و اختصاص به جامعه ی ما ندارد.
ثانیاً، در این كه انسان موجودی انتخاب گر است، تفاوتی بین انسان امروز و دیروز نیست؛ مهم كیفی و ارزشمند بودن انتخاب است. دو شرط زیر در كنار یكدیگر یك انتخاب را كیفی و ارزشمند می كند:
الف) انتخابی كه از روی شناخت و آگاهی صحیح و كامل صورت می گیرد.
ب) انتخاب آگاهانه ای كه منجر به تأمین منافع و مصالح حقیقی انسان، اعم از منافع اخروی، دنیوی، فردی و اجتماعی  گردد. در خصوص انتخاب لباس نیز همین دو شرط صادق است.
ثالثاً، فرض كنید دختر جوانی با لباس بسیار نازك و بدن نما از منزل بیرون بیاید؛ اگر از او سؤال كنید این چه نوع لباسی است كه پوشیده ای؟ و او در جواب بگوید لباسی است كه خودم انتخاب كرده ام؛ آیا عقل سلیم و شرع حكیم چنین اجازه ای به او می دهد كه با لباس مذكور وارد جامعه شود و باعث تحریك و تهییج جنسی جوانان گردد؟ ما مطمئن هستیم كه پاسخ شما نیز به این سؤال منفی است؛ زیرا شما نیز انسان منطقی و معقولی هستید و چهارچوب های معقول و مشروع را قبول دارید.
-----------------------------------------
[1] . گیو نمازی، روزنامه ی نوروز، 18 / 4 / 80، صفحه ی 8، ستون اول.
[2] . گیو نمازی، روزنامه ی نوروز، 18 / 4 / 80، صفحه ی 8، ستون چهارم. 

Share