پرسش - 3

3 - براى کنترل چشم در اجتماع چه راهکارى را پيشنهاد مى کنيد؟ و آثار چشم چرانى چيست؟

اما در باب کنترل چشم: اگر نگاه شما، به صورتِ خيره و عمدى نيست و در اثر برخوردهاى اجتماعى ايجاد مى شود به آن حساس نباشيد. اما اگر به صورتى درآمده که گناه تلقى مى شود، براى درمان آن بايد مراحلى را طى کنيد. در مرحله اول به برنامه زير به دقت عمل کنيد و در عدم تخلف از آن کاملا سختگير باشيد:

1. هر روز صبح بعد از نماز با خداى خود شرط کنيد که هرگز نگاه عمدى به نامحرم نکنيد و هم از او در اين مسير استعانت جوييد.

2. در طول روز کاملا مراقب خود باشيد و هرگاه نفس شما را وسوسه کرد، بلافاصله با آن برخورد کنيد و جلوى تخلفش را بگيريد.

3. شب بعد از نماز چند دقيقه کنش هاى روزانه خود را محاسبه کنيد و در جدولى موارد تخلف يا اطاعت خود را يادداشت کنيد.

4. نسبت به موارد عدم تخلف، خداى را سپاس گزاريد و در موارد تخلف استغفار و خود را تنبيه و سرزنش کنيد و تصميم جدى ترى براى مجاهده با نفس در روز بعد بگيريد. اين برنامه را تا مدتى ادامه دهيد.

5. نمازهاى خود را کاملا با توجه و حضور قلب و دقت کامل بخوانيد. زيرا نماز بزرگ ترين عامل بازدارنده از کژى هاست و ميزان قبولى نماز هر کس متناسب با قوت بازدارندگى آن از فحشاست. بنابراين هر قدر نماز بهتر باشد ديگر اعمال نيز بهتر خواهند بود و هر اندازه نماز از حقيقت اصلى اش دور گردد، ديگر کنش ها نيز به ناهنجارى خواهند گراييد.

در خاتمه توجه به يک نکته بسيار ضرورى است و مى تواند انسان را براي کنترل چشم خويش و بازدارى آن از نگاه به نامحرم، بلکه حتى از فکر اين گناه باز دارد و آن اينکه آدمى فکر کند و دريابد که از نگاه به نامحرم چه سود و زيانى نصيبش مى گردد و آيا سود آن بيشتر است يا زيان آن؟ سود آن لذت غريزى و شهوانى نفس است که البته زودگذر و کوتاه مدت است.

ضرر آن چند چيز است که برخى از آنها عبارت اند از قساوت دل، زوال شوق عبادت در روح انسان، ضعيف شدن اراده و از همه مهم تر که مورد نظر ما نيز است، مشغول شدن فکر و ذهن و دل انسان بدون رسيدن به هيچ نتيجه مطلوب است. بسيارى از اضطراب ها و غم و غصه ها و تشويش خاطر جوانان در اثر عشق هاى مجازى به وجود آمده و نقطه آغازين آن عشق ها نيز نگاه هاى خارج از محدوده مجاز شرعى است.

حال آيا درک آن لذت زودگذر ارزش مبتلا شدن به اين مشکلات را دارد؟

Share