چگونگى رابطه امامزمان (عجل الله تعالی فرجه الشريف) با عالم
آیا رابطه حضرت با عالم، رابطهاى است كه ما با بدن خود داریم؟ همانطور كه بدن ما روى دست ما مانده و از آن در زحمت هستیم، رابطه امام (علیه اسلام) با عالم ماده این طور است؟ آنهایى كه سعى كردهاند عمر طولانى حضرت را بر پایه مسائل زیستشناسى توجیه نمایند به حضرت و مقام آن حضرت توجّه كافى نداشتهاند چراكه حدّ فهم بحث طولانى بودن عمر شریف آن حضرت، بالاتر از حدّ فهم علم زیستشناسى است. كلّ عالم در قبضه مقامِ واسطه فیض است. او واسطه فیض بین خدا و عالم هستى است، یعنى
«السَبَبُ الْمُتَّصِلُ بَینَالْارْضِ وَ السَّماء»
است. وجود عالم به اعتبارى از مقام او سرچشمه مىگیرد. و در هر دوره از زمان، مصداقهاى آن مقام فرق مىكند. یك حقیقت است كه جلوهاش تغییر مىكند و ظهور ائمه (علیهم السلام)، مصداقهاى ظهور آن مقاماند. آیا واسطه فیض مثل من و شما
______________________________
(1)- تفسیر مفصل این آیه را مىتوانید در تفسیر قیم المیزان دنبال بفرمایید.
مبانى معرفتى مهدویت، ص: 69
بدنش روى دستش مانده و نمىداند چهكارش كند؟ آیا بدنش برایش مشكل ایجاد كرده است و گرفتار پیرى و فرسایش بدنشان هستند؟ یا كلّ هستى در قبضه اوست؟ دقّت بفرمایید.
رابطه حضرت با هستى، رابطه ایجادى است و در یك لحظه در مكانهاى متعدّدى مىتواند باشد و هر جایى هم كه بود، تماماً- جسماً و روحاً- حاضر است. مانند «منِ» شما در بدنتان. شما خودتان تماماً مىشنوید و همان زمان تماماً خودتان نیز مىبینید. یعنى حضور نفس در بدن به این صورت است كه همهجاى بدن تماماً هست. اگر قطب عالم امكان، مغز عالم امكان است، حضورش در عالم، مثل حضور نفس در بدن است. پس حضرت همهجا هست و تماماً هم هست.
