موجود بودنِ موعود

موجود بودنِ موعود

یكى از مسائلى كه شیعه به آن معتقد است و یكى از نكات عمیق تفكر شیعه است «موجود» بودن «موعود» است. و این نحوه عقیده، نشانه شعور بزرگ و واقع‏بینى ارزشمند شیعه است، كه بعداً بدان خواهیم پرداخت. در این مطلب هیچ شكى نیست كه همه ادیان تا این‏جا را معتقدند كه موعودى هست و با دجّالِ آخرالزمان مى‏جنگد و جهان را به یك عدالت و معنویت آرمانى مى‏رساند؛ و این عقیده، هم مبانى دینى دارد هم مبانى فلسفى. آنچه شیعه متوجه است و به گفته هانرى‏كُربَن؛[1] همین سبب زنده بودن مكتب تشیع شده این است كه آن موعود، هم اكنون موجود است. یعنى این‏طور نیست كه امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشريف) در آخر تاریخ عالَم، موجود شوند و سپس ظهوركنند. بلكه آخرالزمان، ظرف ظهور وجود مقدس امام‏زمان (عجل الله تعالی فرجه الشريف) است. یعنى وجودى كه قبلًا هم بوده، درآخرالزمان ظاهر مى‏شود.

ابتدا باب بحث را از نظر استدلالى تا حدى باز مى‏كنیم و سپس به زوایاى دیگر آن مى‏پردازیم، البته در بحث «آخرالزمان؛ شرایط ظهور باطنى‏ترین بُعد هستى» و یا در بحث «نحوه حضور حضرت حجت (عجل الله تعالی فرجه الشريف) در هستى» از زاویه دیگرى حضور وظهور حضرت را عرض كرده‏ایم. امید

______________________________
(1)- كتاب شیعه (مذاكرات و مكاتبات پروفسور هانرى‏كربن با علامه‏طباطبایى «ره») مؤسسه پژوهشى حكمت و فلسفه ایران.

مبانى معرفتى مهدویت، ص: 89

است این نحوه ورود به مسئله، یقین و بصیرتى نسبت به وجود مقدس آن حضرت براى ما پدید آورد.

این یك قاعده عقلى است كه همیشه چیزى كه درجه وجودى‏اش بالاتر است، و مسلّم در عالم غیب واقع است، اول به‏وجود مى‏آید سپس در عالم ماده آرام‏آرام ظهور پیدا مى‏كند.

ارسطو مثال خوبى مى‏زند؛ مى‏گوید: كودكى كه در حال جوان شدن است، درست است كه جوانى این كودك هنوز بالفعل نشده و لذا هنوز جوان نشده است، امّا مرتبه و شخصیت جوانى در عالم غیب وجود دارد كه این كودك از نظر بدنى و فعالیت‏هاى فیزیولوژیك به آن برسد. اگر جوانى به عنوان یك مقصد و غایت بالفعل موجود نباشد، این بدن به سوى كدام مقصد و غایت مى‏رود؟ پس این بدن به طرف غایت و هدفى مى‏رود كه فعلًا موجود هست؛ هرچند كه در بدن این كودك هنوز ظاهر نشده است. و این‏طور نیست كه وقتى این كودك جوان مى‏شود، غایتى به نام جوانى تازه به وجود آید، بلكه وقتى این كودك جوان شد، جوانى موجود در خارج كه به صورت غیبى موجود بود، در بدن او همراه با جسم مادى او، ظاهر مى‏شود.

[1] ( 1)- كتاب شیعه( مذاكرات و مكاتبات پروفسور هانرى‏كربن با علامه‏طباطبایى« ره») مؤسسه پژوهشى حكمت و فلسفه ایران.

Share