امام صادق عليه السلام مى فرمايد:
إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ نَادَى مُنَادٍ فِى بُطْنَانِ الْعَرْشِ أَيْنَ الرَّجَبِيُّونَ فَيَقُومُ أُنَاسٌ يُضِى ءُ وُجُوهُهُمْ لِأَهْلِ الْجَمْعِ ... هَذَا لِمَنْ صَامَ شَيْئاً مِنْ رَجَبٍ وَ لَوْ يَوْماً وَاحِداً فِى أَوَّلِهِ أَوْ فِى وَسَطِهِ أَوْ فِى آخِرِه [1]
وقتى روز قيامت شد، ندا كننده اى از درون عرش صدا مى زند: كجايند رجبيون، پس گروهى كه چهره آنان بر جمعيت درخشان است، به پا خيزند آن گاه امام صادق ثوابهاى زيادى نام بردند و فرموند: همه اينها براى كسى است كه ماه رجب را روزه بگيرد، اگرچه يك روز در اول يا وسط يا آخر آن باشد.
استاد شهيد مطهرى(ره) مى فرمايد: در سال 1321 به اصفهان رفته بودم، در مدرسه شهيد نيماورد اصفهان يك وقت صداى مرحوم حاج ميرزا على آقا شيرازى را شنيدم با همان آهنگى كه داشت و با آن حال و روحى كه داشت اين تعبير را به كار برد: آن وقتى كه بگويند اين الرجبيون و ما در پيشگاه خداوند شرمسار باشيم در ماه رجب هيچ چيز نداشته باشيم و اصلًا جزءرجبيون شمرده نشويم چه خواهيم كرد؟ غرض اين است كه اين ماه، ماه استغفار و عبادت و روزه است.[2]
------------------------------------
[1] روضة الواعظين، ج 2، ص 401.
[2] آشنايى با قرآن، ص 234.
