1. اصل اولى در خوردنى ها، اباحه و حليت است بدين معنا كه خوردنى هايى كه حرمت آنها در شرع مقدس معلوم نيست و از ناحيه شرع دليلى كه بيانگر حرمت آنها باشد به ما نرسيده است، حلال است.
قرآن مى فرمايد:
كُلُوا مِمَّا فِي الْأَرْضِ حَلَالًا طَيِّباً[1]
بخوريد از آنچه كه در زمين حلال و پاكيزه است.
2. اصل در خصوص حيوانات عدم تذكيه است.[2]
مردم دنيا در مورد خوردنى ها افراط و تفريط دارند. برخى تمام گوشت ها را حرام مى دانند و برخى همه چيز را مباح مى دانند.[3]
---------------------------------------
[1] بقره/ 168
[2] فرهنگ فقه، ج 3، ص 525
[3] رساله نوين، ص 175
