پرسش ها

1ـ سر و وضع ظاهری: روشن ترین مصادیق زی طلبگی، سر و وضع ظاهری او است. این كه طلبه با چه هیئت ظاهری نمایان گردد و از چه اموری پرهیز كند، در پاره ای موارد محل گفت وگو است و برخی از مصادیق آن، نیاز به تذكر ویژه دارد؛ سر و وضع ظاهری شامل لباس، آرایش سر و صورت، تمیزی بدن، بهداشت فردی، و انتظام امور شخصی و محیط پیرامون می شود.

2ـ حضور در اماكن: یكی از جلوه های ظاهری طلبه كه باید درطلبگی مورد بحث قرار گیرد، حضور او در مكان های خاص است. جواز یا شایستگی حضور در پاره ای از اماكن ـ مانند مسجد ـ یا عدم حضور در پاره ای دیگر ـ مانند میكده ـ محل تردید نیست؛ اما از جمله جلوه های اجتماعی طلبه، حضور در اماكنی مانند پارك، شهر بازی، سیرك، باغ وحش، طبیعت، كنار دریا، سینما، كنسرت موسیقی، تالار عروسی، مجالس جشن و شادی، رستوران، ساندویچی، گیم نت، ورزشگاه، استخر، كلیسا و عبادتگاه سایر ادیان و مذاهب، بازارهای خاص، جلسات گعده و ... است. شایستگی یا ناشایستگی این حضورها گاهی محل سؤل قرار می گیرد.

3ـ دارایی، مخارج و سطح زندگی: دارایی ها و متعلقات وابسته به هركس به نوعی دنباله وجود او به شمار می رود و به پای او نوشته می شود. گویی از شمار جلوه های ظاهری آدمی همین اشیای وابسته به او است كه نشان از ذوق و انتخاب و صلاحیت، و گاهی بزرگی و افتخار پنداشته می شود. این امور به دو دسته مهم تقسیم می شود:

دسته اول، اقلام سرمایه ای كه استفاده از آن، با فرض بقای عین آن است، مانند یخچال، خانه، ماشین، مبل، لوستر، فرش، كامپیوتر، ظرف، لباس، تلفن همراه و ... .

دسته دوم، اقلام مصرفی كه استفاده از آن، به استهلاك عین آن می انجامد، مانند خوردنی ها و آشامیدنی ها، برخی نوشت افزارها (از قبیل قلم، پاك كن و دفتر) و مواد بهداشتی (از قبیل عطر، خمیر دندان، دستمال كاغذی، صابون و شامپو).

این كه طلبه، دارایی های خود را در چه حدی تنظیم كند و كدام یك از انواع مصادیق آن را به مالكیت گیرد ـ دست كم در مواردی ـ محل گفت وگو است.

4ـ رفتارها: رفتارهای ظاهری طلبه نیز ـ با اندكی توسع در لغت ـ از مصادیق زی می باشند. بدون تردید، انسان با رفتارهای اجتماعی، خود را می نمایاند و باطن خود را آشكار می سازد. درباره جواز اخلاقی پاره ای از این رفتارها برای طلبه می توان تأمل داشت.

5ـ عنوان و مدرك تحصیلی: با توجه به این كه در دنیای امروز عنوان و مدرك تحصیلی هر كس، نوع تلقی دیگران از او را شكل می دهد و نگاه مردم به او را متحول می سازد، مناسب است در این بحث، از آن نیز سخنی به میان آید. آیا طلبه موظف است به دنبال عنوان و مدركی باشد و اعتبار خود را در میان مردم بیشتر گرداند؟ آیا طلبه باید نوع نگاه دیگران و اعتماد آنان را به خود تنظیم كند؟

6ـ كار كردن: اشتغال طلبه به برخی از فعالیت های جانبی جهت تأمین معاش و رفع مشكلات اقتصادی محل تردید است. آیا طلبه در حاشیه فعالیت تحصیلی خود می تواند به هر كاری بپردازد؟

این پژوهه در پی حل این ابهام ها و پاسخ به این پرسش ها است.