افزودن دیدگاه جدید

سنت هاى حسنه را احيا کن ج-۱۰/ق-۰۵

امام(عليه السلام) در اين بخش از عهدنامه به چند امر مهم ديگر توصيه مى کند. 
نخست درباره پاداش نيکوکاران و کيفر بدکاران تأکيد مىورزد و مى فرمايد:  «هرگز نبايد افراد نيکوکار و بدکار در نظرت يکسان باشند، زيرا اين کار سبب  مى شود نيکوکاران به نيکى ها بى رغبت و بدکاران به اعمال بد تشويق گردند،  بنابراين هر يک از اينها را مطابق آنچه براى خود خواسته اند پاداش ده»; (وَلاَ  يَکُونَنَّ الْمُحْسِنُ وَالْمُسِيءُ عِنْدَکَ بِمَنْزِلَة سَوَاء،  فَإِنَّ فِي ذَلِکَ تَزْهِيداً لاَِهْلِ الاِْحْسَانِ فِي الاِْحْسَانِ،  وَتَدْرِيباً(1) لاَِهْلِ الاِْسَاءَةِ عَلَى الاِْسَاءَةِ وَأَلْزِمْ کُلاًّ مِنْهُمْ مَا أَلْزَمَ نَفْسَهُ). 
آنچه امام(عليه السلام) در اين دستور  بيان کرده يکى از اصول مهم مديريت است; از  مديريت خداوند وپيامبران بر جهان انسانيت گرفته تا مديريت يک پدر در خانواده. 
....................