ترتیل سوره تکویر – یوسف کالو

ترتیل سوره تکویر – یوسف کالو

ترتیل سوره تکویر با صدای دلنشین و ماندگار قاری قرآن یوسف کالو به مدت 2:41 به همراه متن و ترجمه آیات

نامگذاری سره تکویر:

نام این سوره، تکویر یا کُوِّرَت است؛ چرا که در آیه اول آن به واژه « کُوِّرَت » به معنای در هم پیچیده شدن و تاریک شدن اشاره شده است.[دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۱.]

سوره تکویر :

إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَ تْ ﴿١﴾ وَإِذَا النُّجُومُ انكَدَرَ تْ ﴿٢﴾ وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَ تْ ﴿٣﴾ وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿٤﴾ وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَ تْ ﴿٥﴾ وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَ تْ ﴿٦﴾ وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿٧﴾ وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿٨﴾ بِأَيِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿٩﴾ وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَ تْ ﴿١٠﴾ وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ ﴿١١﴾ وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَ تْ ﴿١٢﴾

وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿١٣﴾ عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَ تْ ﴿١٤﴾ فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿١٥﴾ الْجَوَارِ الْكُنَّسِ ﴿١٦﴾ وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿١٧﴾ وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿١٨﴾ إِنَّهُ لَقَوْلُ رَ سُولٍ كَرِ يمٍ ﴿١٩﴾ ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي الْعَرْ شِ مَكِينٍ ﴿٢٠﴾ مُّطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ ﴿٢١﴾ وَمَا صَاحِبُكُم بِمَجْنُونٍ ﴿٢٢﴾

وَلَقَدْ رَ آهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ ﴿٢٣﴾ وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ ﴿٢٤﴾ وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَّ جِيمٍ ﴿٢٥﴾ فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ ﴿٢٦﴾ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ ﴿٢٧﴾ لِمَن شَاءَ مِنكُمْ أَن يَسْتَقِيمَ ﴿٢٨﴾ وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّـهُ رَ بُّ الْعَالَمِينَ ﴿٢٩﴾

ترجمه سوره تکویر :

آنگاه كه خورشيد به هم درپيچد، (۱) و آنگه كه ستارگان همى تيره شوند، (۲) و آنگاه كه كوهها به رفتار آيند. (۳) وقتى شتران ماده وانهاده شوند، (۴) و آنگه كه وحوش را همى گرد آرند، (۵) درياها آنگه كه جوشان گردند، (۶) و آنگاه كه جانها به هم درپيوندند، (۷)

پرسند چو زان دخترك زنده به گور: (۸) به كدامين گناه كشته شده است؟ (۹) و آنگاه كه نامه ها زهم بگشايند، (۱۰) و آنگاه كه آسمان زجا كنده شود، (۱۱) و آنگه كه جحيم را برافروزانند، (۱۲) و آنگه كه بهشت را فرا پيش آرند، (۱۳) هر نَفْس بداند چه فراهم ديده. (۱۴) نه، نه! سوگند به اختران گردان، (۱۵) [كز ديده ] نهان شوند و از نو آيند، (۱۶) سوگند به شب چون پشت گرداند، (۱۷)

سوگند به صبح چون دميدن گيرد، (۱۸) كه [قرآن ] سخن فرشته بزرگوارى است. (۱۹) نيرومند [كه ] پيش خداوند عرش، بلندپايگاه است. (۲۰) در آنجا [هم ] مطاع [و هم ] امين است. (۲۱) و رفيق شما مجنون نيست؛ (۲۲) و قطعاً آن [فرشته وحى ] را در افق رخشان ديده. (۲۳)

و او در امر غيب بخيل نيست. (۲۴) و [قرآن ] نيست سخن ديو رجيم. (۲۵) پس به كجا میرويد؟ (۲۶) اين [سخن ] بجز پندى براى عالميان نيست؛ (۲۷) براى هر يك از شما كه خواهد به راه راست رود. (۲۸) و تا خدا، پروردگار جهانها، نخواهد، [شما نيز] نخواهيد خواست. (۲۹)