اشعار ویژه میلاد حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام - بخش اول

اشعار مناسبتی؛
امام رضا علیه السلام

سرود ولادت حضرت رضا علیه السلام

از صیام تا قیام ۵ – غلامرضا سازگار

ای طبیب دردجان ها کعبۀ دل!جان جان ها! 
آفتـــاب آسمان هــا! مهربــان مهربان هــا! 

یا رضا عیدت مبارک         یا رضا عیدت مبارک

 

ای تمام هست و بودم هم رکوعم هم سجودم 
هـم قیامـم هـم قعودم هم سلامم هم درودم 

یا رضا عیدت مبارک         یا رضا عیدت مبارک 

 

تو رضایی تو رضایی نور چشم مرتضایی 
هـم جمـال کبریایـی هم امـام انبیـایی 

یا رضا عیدت مبارک         یا رضا عیدت مبارک

 

زادۀ موسی بن جعفر، هم مبارک هم مطهر 
بر همه مولا و رهبر سیـد و سالار و سرور 

یا رضا عیدت مبارک         یا رضا عیدت مبارک 

 

تو همـان باب المـرادی سیدی اباالجوادی 
قلب ما راجلوه دادی پابه چشم ما نهادی 

یا رضا عیدت مبارک          یا رضا عیدت مبارک

 

تو به تن جان جهانی در زمین هم آسمانی 
شهریـار انس و جـانی روحـی و روح روانی

یا رضا عیدت مبارک          یا رضا عیدت مبارک 

 

نور ذات حی سرمد شمع بزم آل احمد 
عالـم آل محمّـد بضعــۀ رســول امجـد

یا رضا عیدت مبارک         یا رضا عیدت مبارک 

gol.jpg
سرود ولادت حضرت رضا علیه السلام

از صیام تا قیام ۵ – غلامرضا سازگار

حجت حی سرمدی چشم و چراغ احمدی 
دسته گل محمّدی! قـدم به چشم ما زدی 

امام رضا! خوش آمدی          امام رضا! خوش آمدی 

 

صلات من! صیام من! کلیم من! کلام من! 
امام مـن! امـام من! به مقدمت سلام من 

امام رضا! خوش آمدی          امام رضا! خوش آمدی 

 

چــراغ محفلم تویی تمـام حاصلم تویی 
کشتی وساحلم تویی نماز کاملم تویی 

امام رضا! خوش آمدی         امام رضا! خوش آمدی 

 

مهر تـو آّبـروی من گلاب شست وشوی من
ذکر تو گفت وگوی من نظاره ای به سوی من

امام رضا! خوش آمدی         امام رضا! خوش آمدی 

 

قلب من و ارادتت چشـم مـن و سیادتت 
عشق من و ولادتت کرم همیشه عادتت

امام رضا! خوش آمدی          امام رضا! خوش آمدی 

 

دست من و عطای تو پشت سرم دعای تو 
قلـب مـن ولای تــو نطــق مـن و ثنــای تو 

امام رضا! خوش آمدی          امام رضا! خوش آمدی

 

حریم تو بهشت من مهـر تو سرنوشت من 
ولایتت سرشت من با همه فعل زشت من

امام رضا! خوش آمدی          امام رضا! خوش آمدی 

gol.jpg
آشنای غریب

از صیام تا قیام ۵ – غلامرضا سازگار

ای حرم، گوشه ای از ایوانت       ای بـهشت خـدا خراسـانت 
ای تمام وجود، سفرۀ جـود      ملک و جن و انس، مهمانت

دین و ایمان ما ولایت توست
هرچـه داریم از عنایت توست

 

دردجان راطبیب کیست؟تویی     فقرا را حبیـب کیست؟ تویی
پــدر و مــادرم بـــه قربــانت     آشنای غـریب کیست؟تویی

که به زوّار خود سلام کند؟ 
پیش پـای گـدا قیـام کند؟  

 

ای ولایـت کمـال ایمـانم!        کل توحید و کل و قرآنم!  
«اکرمو الضیف»راشماگفتید     در به رویم نبند، مهمانم 

تـو رئـوف همـه رئوفـانی 
هیچ کس را ز در نمی رانی

 

بـه حـریم مطهــرت سـوگنـد!      به قم وصحن خواهرت سوگند!
به حسین و به عمه ات سوگند!     بـه جـواد و بـه مادرت سوگند! 

دست حاجت به دامن تو زدم
تـو بـه رویم نیــاوری که بدم  

 

مظهــر رحمــت خداونـدی     آرزوی هـــر آرزومنـــدی
دشمنت هـم اگر ز در آید      به خدا در براو نمی بندی

همه را زائرت خطاب کنی
کی گنـهکار را جواب کنی

 

کاهم و کوه معصیت بارم      روسیـاهم بـدم گنهکارم
 آبـروی مــرا مبــر مـولا!     به همه گفته ام رضا دارم

گرچه بی قیمتم اگر چه بدم
هیچکس جزشما نمی خردم

 

ای دو عـالم حریـم محترمت     من و لطف و عنایت و کرمت  
بس کـه آقـا و مهربان استی     دل آلــوده ام شــده حـرمت 

جزتو الفت به کس نمی گیرم 
دل خـود از تو پس نمی گیرم 

 

خوش ترین ذکرمن حکایت توست     مدح تو، وصف تو، روایت توست
کس نگویـد که مـن فقیـر استم      همـه دارایی ام ولایـت تـوست  

اگـر آلــوده ام اگـــر پستـم
به شما خانواده دل بستم  

 

تو به چشمان بسته ام نوری        تو به انس فقیر،مسروری
در میـــان ائمــــه اطهــــار       بـه امـام رئوف، مشهوری

 تو به افتاده بال می بخشی 
 تو نکرده سؤال، می بخشی

 

دل ما هـرچـه هست خانۀ توست      کوه غم های ما به شانۀ توست
چشم«میثم»به دست لطف شما      نفـس او پــر از ترانــۀ تــوست

گر چـه بـار گنــاه آوردم
 بـه حـریمت پناه آوردم 

gol.jpg
بیت الحرام آسمانها

از صیام تا قیام ۵ – غلامرضا سازگار

ای تــو را از قـادر منـان سـلام الله نجمـه!      از تمـام عـالـم امـکـان سـلام الله نجمـه! 
از تمام آسمان ها از مه و خورشید و انجم     از ملک از حـور، از انسان سلام الله نجمه! 
از مسیح ومریم وانجیل واز تورات وموسی      از رســول الله و از قـرآن سـلام الله نجمـه! 

آفتـــاب کبریـا را بـر فراز دست داری 
جان ختم الانبیا را بر فراز دست داری 

 

ای عروس فاطمه مادرشدی عیدت مبارک!      بر فـراز شانه ی جـان،جان توحیدت مبارک! 
مـاه عصـمت، ماهتــاب محفــل آل  محمّـد      آفتاب طور موسی،قرص خورشیدت مبارک! 
گوهـــر رخشنـــدۀ دامـــان دریـای ولایت!     مـــادر بیـت ولایــت! نخـل امیــدت مبارک! 

نورحق در چشم طوسی مادرشمس الشموسی 
حمـد خـوان، تکبیرگــو تـا مــاه رویـش را ببوسی

 

بـــارک الله نجمـــه، آوردی جمـــال ابتـــدا را      در جمــال طفـل دلبنـدت تماشـا کـن خدا را 
طورموسی:کعبه تو:بنت اسد این طفل:حیدر      یا شـدی زهــرا و زادی بــاز مصبــاح الهدا را؟ 
چارده معصوم را در یک جمال آوردی امشب      دیـده بگشـا در رخـش بنگـــر تمــام انبیـا را 

مشرق الانوارخورشید همه خورشید هایی 
ام دیــن ام الشــرف ام الـــولا ام الرضــایی 

 

جان عالم رونمـایش باد، روی داور است این     مثــل زهــرا پــاره ای از پیکــر پیغمبـر است این 
قبلـۀ هفتــم علــی سـوم، مـولای هشتـم      زادۀ موسـی کلیـم الله موسی پــرور اسـت این 
ضـامـن آهــو نــه! بلکـه ضـامن کـل خـلایق      لحظه لحظه پای میزان وصراط ومحشراست این

عرش اعلاخاک پایش،هستی خلقت ولایش 
عالـم و آدم فـدایش، خـــازن جنت گــدایش 

 

ای مزارت در زمین، بیت الحرام آسمان ها      وی به ماه عارضت روشن همه چشم زمان ها 
ای گدا را گوشه ای از سایۀ دیوار صحنت      خوب تـــر از سلطنـت بـــر قلــۀ بــام جهان ها 
حج محرومان نه! بلکه حج آدم، حج عالم      قبلــۀ دل هـا نــه! بلکـه کعبــۀ امیـــد جان هـا 

چشم اهل آسمان خاک قدوم دوستانت 
حاجت خلق دو عـالم ریختـه در آستانت 

 

آسمانی ها گرفتنـد آبــرو از خــاک کـویت     هر نهـالی گشته خضـری در کنار آب جویت
باغ جنت را نخواهم در بهـای خـاک راهت      آفـرینش را نگیــرم در پــی یـک تــار مــویت
چند از بهر گدا آغوش خود را می گشایی؟      ای فدای عادت واحسان وخلق وخُلق وخویت 

آشنـا و غیـر را با دست رأفت دستگیری 
دشمنت راهم میان دوستانت می پذیری 

 

من کی ام؟آلــوده ای در بیـن پاکـان شمایم      زائـرت گــر نیستــم ردم مکن مـولا! گدایـم 
هرکه هستم سائلی پشت در بـاب الجوادم      هرچه باشم دوستـی در گوشـۀ دارالـولایم 
هرچه درمحشر زمن پرسند باشدیک جوابم      من گدایـی از گدایـان علی موسی الرضایم 

گرچه از خود ناامیدم عفو تو باشد امیدم 
روسیاهم روسیاهم لیک اینجا روسفیدم 

 

دور یانزدیک،دست توست بر روی سرمن      هرکجا گیرم وطن قبـر تو باشد در بـر من 
مهـرت ای آقای من ای مهربـان مهربانـان      بـوده از روز ولادت شهــد شیـر مـادر من
با امـام مهربانی چـون تـو در دوزخ برندم؟      کافر استم گربگنجد این سخن درباور من 

روز محشــر پـا اگــر در آتـش دوزخ گـذارم 
باز می گویم خدایا! من رضا را دوست دارم 

 

ای همه خورشیدهادر سایۀ گلدسته هایت      ای غریبـی کـه بود خلق دو عالم آشنایت 
گرچـه قابـل نیستم بگـذار یـا مـولا بگویم:     سیـدی! جانـم فدا جانـم فدا جانم فدایت 
کاش وقتی صورت خود را گذارم برضریحت      هم ببوسم مرقـدت را هم بمیرم از برایت 

می نهادم روی پای زائر قبرت سرم را
می گشودم بـر ضریح تو نگاه آخرم را 

 

آمـدم قبـر تــو را بوسیـدم و بــاشد امیـدم      آن سه جایی راکه خودگفتی بیایی بازدیدم 
من نی ام لایـق که بـاز آیی به دیدارم ولیکن      این روایت راکه می آیی به گوش جان شنیدم
تا تو وقت مـرگ بر چشمم ز رأفت پا گذاری      لحظه لحظه در هوای مرگ، دل از جان بریدم 

آن کــه بـا دیدار مـاه عـارضت خواهــد بمیرد 
دوست دارد لحظه لحظه مرگ،جانش را بگیرد 

 

گر چـه در پرونـده جـرم متصــل داریـم مـولا!      کوه عصیان،چشم گریان،زخم دل داریم مولا! 
قلبــی از نــور تــولای شمــا لبریـــز، امـــا     نامه ای از برق عصیان مشتعل داریـم مــولا 
با همـه جـرم و خطـا و بـا همـه آلودگـی ها      در خراسـان تـو حــق آب و گل داریـم مـولا! 

مهربان مهربانـان! بـر سـرم منت نهـادی
«میثم» آلوده را هم در حریمت راه دادی

gol.jpg
سرود میلاد حضرت رضا علیه السلام

از صیام تا قیام ۴ – غلامرضا سازگار

روی تو روی خدای تو،جان جهان، رونمای تو
مروه وسعی و صفای من درحرم باصفای تو

یـا سیـدی یـا امـام رضا         خوش آمدی یا امام رضا 

 

ای به خدا هشتمین ولی!وی به نبی سومین علی
دل به ولای تو منجلی بر سر ایران لوای تو

یـا سیـدی یـا امـام رضا         خوش آمدی یا امام رضا

 

بضعه ی پـاک پیمبـری آینه ی روی حیدری
یوسف زهرای اطهری دل شده دارالولای تو 

یـا سیـدی یـا امـام رضا         خوش آمدی یا امام رضا

 

ای سر ما خاک راه تو! کشور ما در پناه تو
ملت ایران سپاه تو دردل هرشیعه جای تو 

یـا سیـدی یـا امـام رضا         خوش آمدی یا امام رضا

 

ورد لب مـا ثنای تو ذکـر دل مـا دعـای تو
ماهمه تحت لوای توبندۀ لطف وعطای تو

یـا سیـدی یـا امـام رضا         خوش آمدی یا امام رضا 

 

حاکم ملک قضا تویی نور دل مرتضی تویی
جان دو عالم! رضا تویی اصل ولایت رضای تو

یـا سیـدی یـا امـام رضا         خوش آمدی یا امام رضا 

  

نور خدایی امام رضا! گره گشایی امام رضا! 
پناه مایی امام رضا!شیعه وصحن وسرای تو

یـا سیـدی یـا امـام رضا          خوش آمدی یا امام رضا

gol.jpg
در ولادت حضرت رضا علیه السلام

 صیام تا قیام ۴ – غلامرضا سازگار

مــه ذیقعــده! چــو خورشیـــد مقـام آوردی       کـه شب یازدهــم، مـــاه تمـــام آوردی
«چه مبارک سحری بود وچه فرخنده شبی»     کـه درخشیدی و با خویش، امام آوردی 
مرحبــا! رحمت حــق بــاد بـه تـو ای مـه نور     کـه بــرای همگـان رحمـت عــام آوردی

مظهــر حسـن خـدای ازلی آوردی
جان عالم به فدایت که علی آوردی

 

دیده بگشای که امشب شب دیدار رضاست     وسعت ملک خــدا غــرق در انـوار رضاست 
صحنه در صحنه جهان گشته خیابان بهشت     صفحه در صفحه زمین یکسره بازار رضاست
سینه ی اهــل تــولا شــده صحــن رضــوی       دل بسـی قافلــه در قافلــه زوار رضــاست 

طور موسای محمد شجر آورد امشب  
نجمـه بر آل محمـد قمــر آورد امشب 

 

این پسرکیست که بر کل خلایق پدر است      پای تـا سـر همه آیینه ی خیـرالبشر است 
این پسرشمس شموس است خدا می داند      این پسر از همه خوبان جهان خوب تر است
گوهـر نُـه یـم نــور اسـت و یــم چــار گهــر      هشتمیـن حجـــت ذات احــد دادگــر است 

به قد وقامت و حسن وخط وخالش صلوات
بـه جلال و به کمـال و به جمـالش صلوات 

 

جلـوه ی ذات الهـی بـه جـلالش پیداست     هرچه حسن است به مرآت جمالش پیداست
عالـــم آل  نبـــی مخـــزن اســـرار خـــدا      کـه کمـــال ازلیـت بــه کمــــالش پیــداست
هر چــه پیغمبــر و زهــرا و امامـان دارند       همــه در آینـه ی خلــق و خصـالش پیداست 

لحظه لحظه زکفش معجزموسی خیزد
نـه عجـب کـز دم او روح مسیحـا ریزد

 

مــاه و خورشیــد بــه دور حـــرم او گــردد     ای خوش آن روز که دست کرمش رو گردد 
با وجودی که زمام دو جهان در کف اوست      ایـن عجــب نیـست اگــر ضـامن آهو گردد
تـا ابــد منقبتش را نتــوان گفـت و نوشت       گــو فلـک صفحــه، مـلک نیـز ثناگو گردد 

شهریاری که شفیق است شفیق است شفیق 
بـــا گدایـــان در خــویش، رفیـــق اسـت رفیــق  

 

کشــور مـاست پناهنــده بـه ظل حرمش      آفرینـش همــه سیــراب ز بحــر کــرمش
بی وضــو راه نبایــد بــه خراســان پیمــود     که نشسته است براین خاک،غبار قدمش 
حاجــت ار داری بــر بـاب جــوادش رو کن     به جـوادش بــده بر باب جوادش قسمش

رحمت واسعه اش بر همه گردد نائل
دست خالی ز درش بازنگردد سائل 

 

بی تــولای رضــا، دیـن همــه تکفیـر شود      کـرم اوست کـه هـر لحظـه جهانگیر شود
دوست مرهون کراماتش اگرشد نه عجب     دشمن ازسفرۀ لطف و کرمش سیر شود
نفســش لالــــه بــــرآرد ز شــــرار دوزخ      نقش شیــر از نگـــه ناـفذ او شیـر شـود 

هرکـه آیـد به سوی پنجرۀ فولادش
ملک از عرش شتابد به مبارک بادش

 

ای طـــــواف حـــــرم الله بــــــه دور حــــرمت     چشــم اربــاب کــرم بــاز به دست کرمت 
بس  کــه داری کــرم و جــود - خـدا می دانـد-       خلــق گردنــد اگـر بر تو گدا، هست کمت
این عجب نیست که یک آن دوجهانش بخشی     دهد ای جان جهان هرکه به زهرا قسمت 

بــدم امــا ز تــــو دوری نتـــوانم مولا 
به جوادت قسم از خویش مرانم مولا 

  

عرشیـان خــادم روز و شـب ایــوان توانـد     خاکیـان قبضـه ای از خـاک خراســان تواند
سربلنــدان همـه جاروب کش صحن عتیق      دستگیـران جهـان دست بـه دامــان تواند
آسمان است و زمین سفرۀ احسان شما      دور و نزدیـک نــدارد همــه مهمــان تواند

ملک العرش رهیــن کرم توست رضا  
وسعت ملک الهـی حرم توست رضا 

 

من اگـر خـارم از آب و گـل ایــن گلـزارم      هرچه هستم حق همسایگی گل دارم  
نفسـم بـــوی گلستــان شمــا را دارد     از شمـا نیستــم امـا ز شما سرشارم  
گــو دو صـد بــار بگیرنـد سرم را از تن     کافــرم دسـت اگـر از دامنتـان بـردارم 

مانـده بـار گنهـم بـر سـر دستم مولا
«میثم»کوی شما بوده و هستم مولا

gol.jpg
در میلاد حضرت رضا علیه السلام

صیام تا قیام ۴ – غلامرضا سازگار

صبحدم برخواست برعرش اززمین بانگ خروس       گفت: تابید ای ملایک جلوۀ شمس الشموس
آسمــان! بــر خـاک سینـای ولایت خـاک شــو        ماه! از گردون فـرود آ ماه موسـی را ببوس
الله الله ایــن همــان آینـه ی حسـن خـــداست     یا خدای لامکان کرده است درامکان جلوس؟
نجمــــه! امشــب رحمـــةللعالمیــــن آورده ای      یــا کــه از کعبـــه امیــرالمـــــؤمنین آورده ای؟
ای مه ذیقعـــده این خورشیـد گردون پرور است      بلکه نُـه دریــای عصمت را یگانه گوهـر است
چـــارده خورشیـــد در مــاه جمـالش جلوه گــر     یا سپهــر چــار اختــر روی دست مادر است
هم قلم آمـد به زانــو هم ز کـــار افتــاد دست        دیدم ایـن مولــود از توصیــف مــا بالاتــر است
این علی سـوم این چشـم و چراغ مرتضاست     این امام هشتم این مولاعلی موسی الرضاست
آسمـــان! آیینـــه شــو آیینــه ی جــان را ببین        روح شـو از پــای تــا ســر روح ایمــان را ببین
ذکـر قــد قامت بگــو تعظیم کــن قــامت ببنــد      سینه را سی پاره کن سی جزو قرآن را ببین
خانه ی موسـی بن جعفر را چو جان در بـر بگیر       طلعــت زیبــــای سلطــان خراســـان را ببین
طـور موســای محمــد را شجـــر پیــدا شــده        اختــری زیباتـــر از قــرص قمـــر پیــدا شــده
این رئوف اهل بیت این شمــع جمع عالم است      این مسیحا نه! مسیحای مسیح مریم است
ایـــن تمـــام علــم را نــــزد خـــــدا آموختــــه       این همانــا عالـــم آل رســول خاتـــــم است
لطف او هنگــام جــود از بــذل هستـی بیشتر     عمر گیتـی هرچه باشد در ثنای او کم است
گر چـه در تحت لــوایش وسعت ملک خداست      هم گـدا با او هـم او با هـر گدایی آشناست
آفرینش پیکــر پاکــی بـــود جـــانش رضـــاست     شیعه توحیدوخطاب و دین و قرآنش رضاست 
بــی ولای او بــود ایمــان چــو جســم مــرده ای      روح ایمان را کسی دارد که ایمانش رضاست
دشمن اینجا می شود پامال، چون مـور ضعیف        اهرمن راگو که این کشورسلیمانش رضاست
مــا ولای مرتضــا داریــم از دشمـن چــه بـاک؟     تا دراین کشور رضا داریم از دشمن چه باک؟
مـــا از اول بــــا پـــــر پروانــــه اش افروختیــــم       گرد شمع عارضش پیش از ولادت سوختیــم
پیش تـــر از بــود خــود بودیــم دور ایــن حــــرم       شیـــر ناخـــــورده تــــولای رضــــا آموختیـــم
قطره ای هستیم و در دریــای احسانش گمیم      هـــر کجـــا باشیـــم زوار امــــام هشتمیـــم
ای حریـــم قــدس تـــو بیت الحــرام جــان مـــا      مهر تــو پیش از ولادت عهــد مــا پیمـان مــا
هم به دنیا هم به عقبی هم به میزان هم صراط      با همــه گفتیــم لطف تــوست پشتیبــان مـا
گنبــد تــو در زمیـــن خورشیــد اهـــل آسمــان     ســایه ی گلدسته هـــایت حــافظ ایـــران مـا
مـا گدایــی را در ایـــن دولت ســـرا آموختیـــم      از ولادت دیــده بـــر بــاب الجــوادت دوختیــم
ای گـدای چــار صحنت انس و جـان از چارسو        وی ملــک از آسمـــان بـــر درگهــت آورده رو
بس  کــه آقــــا و کریمـــی مثــل یـــار آشنــــا       هــر فقیــر بی زبانــی بــا تــو دارد گفت وگـــو
آن  چنان بـــا زائـــر خــود مهربانــی می کنــی      کـه گمـان دارد دگــر زائــر نــداری غیــر از او
زائر از هـــر در کــه آیـــد احتــرامش می کنــی        بــر تــو ناگفته سـلام اول سـلامش می کنی
یابن زهـــرا! ضامن آهــو گرت خوانـم خطاست       یک نگاهت روز محشـر ضامـن خلق خداست
مرقــد تــو کعبــه، صحنت سامــرا و کاظمیــن       مشهد تو هم مدینه هم نجف هم کربلاست
این سخــن را از امــام بت شکــن دارم بـه یاد     پایتخت کشــور ایـــران خراســان رضـــاست
گرچــه در مشهـــد حریمــی محترم داری رضا        در دل هــر فـــرد ایــران یک حـرم داری رضـا
کیستم مــن؟ تشنــه کام جــام سقاخـــانه ات       خالــی ام یک لحظــه لبریــزم کـن از پیمانه ات
یابه دار الذکر خــودیک لحظه آبم کن چو شمع      یــا برافـــــروز و بســـوزان بــــا پـــر پروانــه ات
لقمه ی احسان و بـذل و جـود تـو در کـام مـن        کــوه سنگیــن گنـــاه مــاست روی شانـه ات

هرچه هستم«میثم»کوی شمایم یا رضا
آشنـــایم آشنـــایم آشنـــایم یـــا رضــــا 

gol.jpg
یا امام رضا علیه السلام

صیام تا قیام ۳– غلامرضا سازگار

هوالحـق هوالحـی هوالحـی هوالهو      عیـان گشته جمـال رضا ضامن آهو 

رضا ضامن آهو (۴) 

 

رضاجــان و جهانــم رضا روح و روانم     رضــا ســرِّ نهانـم، رضــا نـور عیـانم

رضا ضامن آهو (۴) 

 

غریب الغربائـی، معیـن الضعفــائی      شه ارض وسمائی،ولی نعمت مائی 

رضا ضامن آهو (۴) 

 

منم سائل کویت منم عاشق رویت      منم تشنۀ جویت منم مست سبویت 

رضا ضامن آهو (۴)

 

تو مروه تو صفایی، تو مکه تو منایی     تو ذکری تو دعائی، تو حج فقــرائی 

رضا ضامن آهو (۴) 

 

امیــدم امیــدم مــــرادی و مریـــدم      به کوی تو رسیدم،به هرگام شنیدم 

رضا ضامن آهو (۴) 

 

دل از غیر بشویم، به صحن تو بپویم      گل روی تـو بویـم، شب و روز بگـویم

رضا ضامن آهو (۴)

 

اگر نامه سیــاهم، اگــر غـرق گناهم      اگر مانده ز راهم،تویی پشت و پناهم 

رضا ضامن آهو (۴)

 

اگرخارم و پستم اگر توبه شکستم      ولی هرچه که هستم فقط دل به توبستم 

رضا ضامن آهو (۴)

gol.jpg
سرود میلاد حضرت رضا علیه السلام

صیام تا قیام ۳– غلامرضا سازگار

یانجمه یانجمه بزن تبسّم     بر ماه رخسار امام هشتم 
بوســه زن وجــه خــدا را      مـــاه رخســــار رضــــا را 
در بغـل بگـرفتی امشــب     هشتمین شــمس ولا را 

یا رضا عیدت مبارک (۲)

 

می آید ازهر سو نغمۀ یاهو      در عیــد میـلاد ضامن آهو 
نـــور ذات حـــیّ ســـرمد      عالــــــم آل محمّــــــــد
زادۀ موســی بـن جعفـــــر     یوسف زهــرا خـوش آمــد

یا رضا عیدت مبارک (۲)

 

نجل زهرا و مرتضی خوش آمد      میلاد مسعود رضا خوش آمد 
این همان شمس شموس است      شاه عالـم مـاه طوس است 
آسمــــانش خـــاک پــــا و-      جبرئیلش دست بوس است 

یا رضا عیدت مبارک (۲)

 

من خــاک زوّار اباالجـوادم      درهای صحن اوباب المردام 
یــا رضــا جانـــم فــدایت      قلبـــم ایــــوان طــــلایت 
می زنـم بوســه بــه پایِ      زائــــر صحـــن و سـرایت 

یا رضا عیدت مبارک (۲)

 

یا مولا یامولا جان جوادت      آوردم درکویت عرض ارادت 
عاشــــق آل رسولـــــم      پیـــــرو خــــط بتولـــــم 
هرکه هستم هرچه هستم      جــان زهــرا کــن قبولم 

یا رضا عیدت مبارک (۲) 

gol.jpg
دوازده بند در ولادت و مدح امام رضا علیه السلام (بند ۱۱ و ۱۲)

صیام تا قیام ۳– غلامرضا سازگار

بند اول 

یـم توحیـــد! گوهــر آوردی      شجــر نـــور! نوبــــر آوردی 
مه ذیقعده!چشم ماروشن      که ز خورشید بهتـر آوردی 
نجمه ای مــادر امـام رضـا    تـو علــی یــا پیمبـر آوردی 
پسری بهتـر از همه پدران      بهر موسی بن جعفر آوردی 
حــرم الله را چـو بنت اسد      حجــــةالله اکبــــــر آوردی
نام فرزند خـود علی بگذار     تـــا ببیننـــد حیــــدر آوردی
چـارده روح پــاک را امشب      در یکــی پــاک پیکــر آوردی 

این پسرمثل مادرش زهراست
پــارۀ پیکـــر رســـول خـداست 

بند دوم 

آفرینش تـن است و او جانش      پــدر و مــادرم بــه قربــانش 
چشم حوروملک به ماه  رخش     دست جن  وبشر به دامانش
می زنـد بوسـه موسیِ جعفر      بـر سراپـای همچــو قرآنش
گوهر هفت  بحر نور است این      کــه بــوَد چــار درّ غلطـانش 
پورموسی که بحر عرض ادب      آیــد از طــور، پــور عمـرانش 
ملک هستی بوَد مدینه ی او      قلب امکان بـوَد خــراسانش
پی عـرض ســلام از دل کــوه     سنگ آید به ـسوی ایوانش

می گریزد شتـر ز قربانگاه 
تا که آرد بـر این مزار پناه 

بند سوم

بـــوی ریحــان عطــر و عــود آیـد      روح توحیـــد در وجـــود آمــــد
گــوش جــان را به لحـن جبراییل      بــر همــه خلق این سرود آمد 
کـه جمــال خـــدا تجسّــم یافت      غیـب در کســوت شهــود آمد 
بـــا طلـــوع مـــه جمـــال رضـــا     هــر چــه پیــدا نبـود و بود آمد 
مــاه احمــد بـــه دامـــن نجمــه     بـــا جمـــال خــدا فــرود آمــد 
ذات خالق به خویش تحسین کرد      خلقت آن لحظه درس جود آمد 
عیـــد میـــلاد ضـــامن آهــوست      کــه بــه وی از خــدا درود آمد 

مرحبــا نجمـه احمد آوردی 
هم علی هم محمّد آوردی

بند چهارم 

به چنیـن مـاه  و منظــرش صلوات      بـه جمـــال منــــورش صلـــوات 
نجمـــه آورده جـــــان پاکــــی را      که بـه جسـم مطهـرش صلـوات
هم ز خالـــق ســلام بــر پــدرش      هم ز خلقت بــه  مادرش صلـوات 
هم بـــه ریحــانه اش جـــواد درود      هم به معصومه خواهرش صلوات 
هم ز پیغمبـــران ســـلامش بــاد      هــم ز آل پیمبــــــرش صلـــوات 
هم به  آن هفت  یم  که  دُرّش اوست      هم بـه آن چــار گوهـرش صلوات 
هم حسیــن و حسـن ثنـــاگویش      هم ز زهــرا و حیــدرش صلــوات 

عقل در شرح و وصف او مانده
مصطفـی پــاره تنش خوانـده 

بند پنجم 

جلــوۀ ابتــدا امـــام رضـاست      حسن غیب خدا امام رضاست
گشته دینش به نزد حق کامل      هر که را مقتـدا امام رضـاست 
هم خداوندی اش به ملک خدا     هم رفیــق گـدا امام رضاست 
آنکه روز جـــزا ســـه بــار زند      زائرش را صــدا امـام رضاست 
آنکه آنــی ز مهربانـی خویش      نیست ازما جدا امام رضاست
آنکه بـا زائــرین خــود پیمــان      بسته از ابتــدا امـام رضاست 
بعد موســی سفینـۀ دین را      به خـدا ناخـدا امـام رضاست

هر که باشد عقیده جز اینش 
کفر محض است تا ابد دینش 

بند ششم 

ای ملایــــک کبوتــــــر حـــــرمت     چشــم آدم بـــه گنـــدم کــرمت
نه خراسان فقط،که ملک خداست      عالمــی زیــر سایــه ی علـمت 
تـــو مسیحــــای آل فاطـــــمه ای      کـه مسیحــا دمــد ز فیض دمت 
حــــرم قــــدس کبریــــا گردیــــد      بـه خراســان رسیــد تــا قدمت 
قاتلــــت را نمی کنــــی نومیــــد      بـه جــوادت اگــر دهــد قسمت 
همــه ی زندگانــی ام ایــن است      کـه دهـم جـان به  گوشۀ حرمت 
هــم ملک زائـــر تــو، هم انسـان      هـم عــرب سائلند، هم عجمت 

هر که یک بار بر تــو آرد رو 
تو سه نوبت کنی زیارت او 

بند هفتم

تـــو ولــــی خــدای منــــانی      تو بـه کل وجــود سلطانی 
تو کلام خــدا بــه نطق کلیــم      تو بـه درد مسیـح درمـانی 
بس که آقــا و مهربــان استی      ضـــامن آهـــوی بیابـــانی 
مــا همه قطره ایــم و تــو دریا      مـا همـه تشنه و تو بارانی 
به خـدا ای چراغ  و چشم نبی      که تو چشـم و چراغ ایرانی 
هردلی برتو یک خراسان است      گرچه خود در دل خراسانی 
کس ندانـد غـریب طـوس تو را      که تـو خـود ضامن غریبانی 

من به کویت پناه آوردم 
عـوض گـل، گناه آوردم

بند هشتم 

سیدی هرچه بودم و هستم      به ضریح تو دست دل بستم 
تو رئوفـی و مـن زمیـن خورده      تو بلنـدی و من همـه پستـم 
بس کــه بگرفتــه اید تحـویلم      فکر کردم که از شما هستم 
عهــد بستـم دگـر گنه نکنـم      بازهم عهدخویش بشکستم 
عـوض آنکــه دست رد بزنـی      بــاز بگــرفتی از کـرم دستم 
روز اول اجــــــازه ام دادیـــــد      بر شمـــا خانـواده پیــوستم 
آتش ار ســوزدم نمی فهمـم     بس که از کوثر تو سرمستم 

نگــذاری برنـــد در نــارم 
به همه گفته ام رضا دارم 

بند نهم

ای سرم خـاک پـای زائر تو      وی بـه جانـم بـلای زائـر تو 
دل همسایگان مشهدی ات      گشتــه زائـر سرای زائـر تو 
التمـاس دعای خستـه دلان      در هـــوای دعـــای زائــر تو 
کاش بــودی هزارها حاجت      تــا بریــزم بــه پـای زائـر تو 
بنشینم کنـار جـادۀ طـوس      بلکـه گــردم گـدای زائـر تو 
از ثنـای تـو عاجـزم، لطفی      که بگویــم ثنــای زائــر تــو 
بیشتـر از هــزار حـج باشد      روز محشـر، جـزای زائـر تو 

زائر توست ای تمام حسین
برتـــر از زائــر امـام حسین

بند دهم 

طوس سینا وصحن توهمه طور      کعبــــه آرد طـــوافت از ره دور 
زائــرین تــو «حجّهُــم مقبـول»      رهـروان تـو «سعیهم مشکور» 
گشته درموج یک جهان طوفان      حـــرم قــدس تــو سفینـۀ نور 
مــن آلــــوده و رفـــاقت تــــو      ایـن رفــاقت چگونـه آیـد جور؟ 
همـه در حیــرتم چگونــه مـرا      طلبیـدی ز رأفـتت بـه حضـور؟ 
مـن گنهـکار و تــو امــام رئوف      تو سلیمـان و مـن سراپـا مـور 
ایــن گنـــاه فــزون و آن رأفـت      کاش می گشتم از جمالت کور

چـه کنم رأفتت بــه من رو داد 
پـــدر و مـــادرم فـــدایت بـــاد 

 بند یازدهم

گــر عذابـم هــزار بــار دهنـد      بــه که دور از تـوأم قـرار دهنـد
چـه شــود خادمـــان دربـارت      گر مـرا هـم ز لطف بــار دهند؟ 
چه شـود بـر لبــان تشنۀ من     فیض یک بوسه زین مزاردهند؟ 
دوست دارم کـه دور مرقد تو      زائــرینت مـــرا فشــار دهنــد 
گـوش جانم شنیـد خیل ملک      در حریـم تـو ایـن شعـار دهند 
کـــه در اینجــــا بـــرات آزادی     هدیه بـــر هــر گناهکـار دهند 
صــورتت را بــر ایـن حرم بگذار      تــا نجــاتت ز قعـــر نــار دهند 

حـرف جنّت بود گناه اینجا 
از رضا جز رضا مخواه اینجا

بند دوازدهم

بــی پناهــــم، پنـــــاه آوردم      نالــــه و اشــــک و آه آوردم 
بـــا وجــود سفیــدیِ مــویم      بـــر تـــو روی سیــــاه آوردم 
پــر کاهــی نداشتـم بـا خود      حــــال، کــــوه گنــــاه آوردم 
به کسی چه که من گنهکارم      بـــه امامـــــم پنــــــاه آوردم 
بار عصیان به پشت خود دارم      رو بــــر ایــــن بارگـــاه آوردم 
خجلــم از تـــو یـــا امـام رضا      تیرگـــی بهــــر مــــاه آوردم 
نگهــی کـن به صورتــم مولا      گــــرد عصیــــان ز راه آوردم 

خـار و آلــوده و تهــی دستم 
هر که ام«میثم»شما هستم 

Share