وجه نامگذاری سوره فجر به سوره امام حسین(علیه السلام)

مراد از فجر وجود مقدس حضرت قائم(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و «لیالی عشر» امامان از امام حسن مجتبی(علیه السلام) تا امام عسکری(علیه السلام) اند و شفع امیرمؤمنان و حضرت فاطمه(سلام الله علیها) می باشد و مراد از وتر خداوند یکتا است»

 چرا سوره فجر را سوره امام حسین(علیه السلام) نامیده اند؟

معرفی این سوره به عنوان سوره امام حسین(علیه السلام) به خاطر این است که مصداق بارز نفس مطمئنه ای است که در آخرین آیات سوره آمده است. امام صادق(علیه السلام) به اصحاب خود فرمود: سوره فجر را در نمازهای واجب و مستحب خود قرائت کنید که این سوره به حضرت امام حسین اختصاص دارد... مقصود از نفس مطمئنه آن حضرت و شیعیان او است».(1)
در توجیه و تحلیل تطبیق سوره مذکور بر امام(علیه السلام) گفته شده است: «ائمه معصومین(علیهم السلام) از این جهت این سوره را سوره حسین(علیه السلام) نامیده اند که قیام و شهادت آن حضرت درتاریکی طغیان مانند طلوع فجر، منشا حیات و حرکت گردید. خون پاک او و یارانش به زمین ریخت و نفوس مطمئنه آنها با فرمان «ارجعی» و با خشنودی به سوی پروردگار شتافت ... تا از این الهام و جوشش، نور حق در میان تاریکی ها بدرخشد و راه حیات با عزت باز شود و پایه های ظلم و طغیان بی پایه گردد و طاغیان را دچار خشم و نفرین کند .»(2) البته در این سوره آیه «و لیالی عشر» است که باز به آن حضرت مرتبط است.
حضرت صادق(علیه السلام) فرمود: «الفجر هو القائم و لیال عشر الائمة من الحسن الی الحسن و الشفع امیرالمؤمنین و فاطمه(علیهماالسلام) و الوتر هو الله وحده لاشریک له؛ مراد از فجر وجود مقدس حضرت قائم(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و «لیالی عشر» امامان از امام حسن مجتبی(علیه السلام) تا امام عسکری(علیه السلام) اند و شفع امیرمؤمنان و حضرت فاطمه(سلام الله علیها) می باشد و مراد از وتر خداوند یکتا است».(3)
-----------------
پی نوشت ها:
1. بحارالانوار، ج24، ص 93.
2. پرتوی از قرآن، سید محمود طالقانی، ج4، ص 67، با تلخیص.
3. البرهان فی تفسیر القرآن، سید هاشم بحرانی، ج4، ص 461.