آواتار/ شهادت امام صادق(علیه السلام)

ضیاءالصالحین

شهادت مظلومانه مرد آسمانی مدینه،چشمه جود و سخاوت،کوه حلم و بردباری،تجسم اخلاص و صبر و دریای عمیق علوم لدنی  حضرت امام صادق (علیه السلام) تسلیت باد.

جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب علیهم السلام، ششمین امام شیعیان، و پنجمین امام از نسل امیرالمؤمنین(علیه السلام) کنیه او ابو عبد الله و لقب مشهورش «صادق» است. لقبهای دیگری نیز دارد، از آن جمله صابر، طاهر، و فاضل. اما چون فقیهان و محدثان معاصر او که شیعه وی هم نبوده اند، حضرتش را به درستی حدیث و راستگویی در نقل روایت بدین لقب ستوده اند، لقب صادق شهرت یافته است و گرنه امامی را که منصوب از طرف خدا و منصوص از جانب امامان پیش از اوست
ولادت او ماه ربیع الاول سال هشتاد و سوم از هجرت رسول خدا(صلی الله علیه وآله)، و در هفدهم آن ماه بوده است. ولی بعض مورخان و تذکره نویسان ولادت حضرتش را در سال هشتادم از هجرت نوشته اند[1] و در ماه شوال سال صد و چهل و هشت هجری به دیدار پروردگار شتافت.[2] مدت زندگانی او شصت و پنج سال بوده است.[3]
ابن قتیبه نویسد: جعفر بن محمد، کنیه او ابو عبد الله است و جعفریه بدو منسوب اند به سال یکصد و چهل و شش در مدینه درگذشت.[4]
از آغاز ولادت تا هنگام رحلت این امام بزرگوار، ده تن از امویان به نامهای: عبد الملک پسر مروان، ولید پسر عبد الملک (ولید اول) ، سلیمان پسر عبد الملک، عمر پسر عبد العزیز، یزید پسر عبد الملک(یزید دوم) ، هشام پسر عبد الملک، ولید پسر یزید(ولید دوم) ، یزید پسر ولید(یزید سوم) ، ابراهیم پسر ولید و مروان پسر محمد، و دو تن از عباسیان ابو العباس، عبد الله پسر محمد معروف به سفاح و ابو جعفر پسر محمد معروف به منصور بر حوزه اسلامی حکومت داشته اند. آغاز امامت امام صادق(علیه السلام) با حکومت هشام پسر عبد الملک و پایان آن، با دوازدهمین سال از حکومت ابو جعفر منصور(المنصور بالله) مشهور به دوانیقی مصادف بوده است. مدفن آن امام بزرگوار قبرستان بقیع است، آنجا که پدر و جد او به خاک سپرده شده اند.
امام صادق در باره مادرش فرموده است: مادرم مؤمن، متقی و نیکوکار بود و خدا نیکوکاران را دوست می دارد.[5]
کلینی به اسناد خود از عبد الاعلی آورده است: ام فروه را دیدم متنکروار گرد کعبه طواف می کرد و حجر الاسود را به دست چپ سود. مردی از طواف کنندگان بدو گفت: در سنت خطا کردی. ام فروه پاسخ داد ما از دانش تو بی نیازیم[6] و از این پاسخ می توان آشنایی او را به مسائل فقهی دریافت.
چنان که مشهور است فرزندان آن حضرت ده تن بوده اند، هفت پسر به نامهای اسماعیل، عبد الله، موسی، اسحاق، محمد، عباس و علی و سه دختر به نامهای ام فروه، اسماء و فاطمه.
سرانجام، امام صادق علیه السلام در 25 ماه شوال، سال 148 هجرى قمرى پس از 34 سال امامت، در سن 65 سالگى به دست عوامل منصور خلیفه عباسی مسموم شد وبه شهادت رسيد.[7]

 

پی نوشت:
[1] کشف الغمه، ج 2، ص 155.
[2] کشف الغمه، ج 2، ص 166.
[3]ارشاد، ج 2، ص 174.
[4]المعارف، ص 215.
[5]اصول کافی، ج 1، ص 472.
[6]فروع کافی، ج 4، ص 428 کتاب حج
[7] بحار الانوار ، جلد 47، ص 41.
--------------------------------
مطالعه بیشتر در :
ویژه نامه صادق آل طه

Share