امام مهدى علیه السّلام فرمودند:
يا مَن أظهَرَ الجَميلَ و سَتَرَ القَبيحَ يا مَن لَم يُؤاخِذ بِالجَريرَةِ و لَم يَهتِكِ السِّترَ يا عَظيمَ المَنِّ يا كَريمَ الصَّفحِ يا حَسَنَ التَّجاوُزِ؛
اى آن كه [كار] زيبا را آشكار مى كند و [كار] زشت را مى پوشاند! اى آن كه بر بدكارى مؤاخذه نمى كند و پرده نمى درد ! اى آن كه منّتش بزرگ و چشم پوشى اش كريمانه و گذشتش نيكو است !
بحار الأنوار ، ج 51 ، ص 304
امام هادى علیه السّلام فرمودند:
يا مَن دَعاهُ المُضطَرّونَ فَأجابَهُم و لَجَأ إلَيهِ الخائفُونَ فَآمَنَهُم و عَبَدَهُ الطّائِعونَ فَشَكَرَهُم و حَمِدَهُ الشّاكِرُونَ فَأثابَهُم؛
اى آن كه درماندگان او را مى خوانند و اجابتشان مى كند ، بيم ناكان به او پناه مى برند و امانشان مى دهد ، مطيعان او را عبادت مى كنند و سپاسشان مى گويد و شاكران او را سپاس مى گويند و پاداششان مى دهد .
بحار الأنوار ، ج 85 ، ص 227
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
أوحَى اللّه ُ إلى داودَ (عليه السلام) فرمودند: بِي فَافرَح و بِذِكري فَتَلَذَّد و بِمُناجاتي فَتَنَعَّم؛
خداوند به داوود (عليه السلام) وحى فرمود: «به من شاد باش و با ياد من سرخوشى كن و از نعمت مناجات با من برخوردار شو .»
ميزان الحكمه ، ح 20035
امام سجاد علیه السّلام فرمودند:
يا راحِمَ رَنَّةِ العَليلِ و يا عالِمَ ما تَحتَ خَفِيِّ الأنينَ ، اجعَلْني مِنَ السّالِمينَ في حِصنِكَ الَّذي لاتَرومُهُ الأعداءُ؛
اى آن كه بر ناله دردمند رحمت مى آورى ، و اى آن كه به آنچه در دل زارى كننده نهفته است دانايى ، مرا از كسانى قرار ده كه در پناه تو ايمن اند و دشمنان را به آن جانْ پناه دسترسى نيست .
بحار الأنوار ، ج 94 ، ص 121
امام حسين علیه السّلام فرمودند:
إلهي أنا الفَقيرُ في غِنايَ فَكَيفَ لاأكونُ فَقيرا في فَقري؛
خدايا! من در حال بى نيازى نيازمندم ؛ پس چگونه در حال فقر نيازمند [تو] نباشم ؟
بحار الأنوار ، ج 98 ، ص 225
حضرت فاطمه علیها السّلام فرمودند:
اَللّهُمَّ أسألُكَ النَّظَرَ إلى وَجهِكَ و الشَّوقَ إلى لِقائِكَ؛
خدايا! نگريستن به رويت و شوق ديدارت را از تو درخواست مى كنم .
بحار الأنوار ، ج 94 ، ص 225
امام علی علیه السّلام در وصیت شان به فرزندشان،امام حسن علیه السّلام فرمودند:
اِعلم أنّ الّذی بیدهِ خزائِنُ ملکوتِ الدّنیا و الآخرةِ قَدْ أذِنَ لدعائِکَ و تکفَّلَ لاِ جابتِکَ و أمَرَکَ أن تسألَهُ لِیُعطیکَ و هو رحیمٌ کریمٌ؛
بدان همانا خداوندی که گنجینه های ملکوت دنیا و آخرت در دست اوست، به تو اجازه داده تا او را بخوانی و خود اجابت دعای تو را بر عهده گرفته است و امر کرده از او درخواست نمائی تا به تو عطا کند و او پروردگاری مهربان و بخشنده است.
بحارالانوار، ج 77، ص 204
امام على علیه السّلام فرمودند:
اَللّهُمَّ إنّي أسألُكَ الأمانَ الأمانَ يَومَ لايَنفَعُ مالٌ و لابَنونَ إلاّ مَن أتَى اللّه َ بِقَلبٍ سَليمٍ؛
خدايا! از تو امان مى طلبم در آن روزى كه نه مال و ثروت به كار مى آيد و نه فرزندان ، مگر كسى كه با دلى پاك به سوى خدا بيايد .
بحار الأنوار ، ج 94 ، ص 109
پيامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
اَللّهُمَّ اجعَل حُبَّكَ اَحَبَّ الأشياءِ إلَىَّ؛
خدايا! دوستى ات را محبوب ترين چيزها نزد من گردان .
بحار الأنوار ، ج 91 ، ص 70
پيامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
ما مِن يَومٍ أكثَرَ أن يُعتِقَ اللّه ُ فِيهِ عَبدَا مِنَ النّارِ مِن يَومِ عَرَفَةَ ؛
خداوند در هيچ روزى به اندازه روز عرفه ، بندگان را از آتش دوزخ نمى رهاند.
صحيح مسلم ، ج 4 ، ص 107
پيامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
إنَّ اللّه َ يُباهِي مَلائِكَتَهُ عَشِيَّةَ عَرَفةَ بِأهلِ عَرَفَةَ فَيَقولُ: اُنظُروا إلى عِبادي أتَوني شُعثا غُبرا ؛
خداوند در غروب عرفه نزد فرشتگانش به اهل عرفه مى بالد و مى گويد: «بندگانم را بنگريد! ژوليده و غبار آلود، نزد من آمده اند.»
مسند أحمد ، ج 2، ص 224
پيامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
أعظَمُ أهلِ عَرَفاتٍ جُرما مِنِ انصَرَفَ و هُوَ يَظُنُّ أنَّهُ لَن يُغفَرَ لَهُ ؛
گناه كارترين فرد در عرفات كسى است كه از آن جا باز گردد در حالى كه گمان مى برد آمرزيده نخواهد شد .
بحار الأنوار ، ج 99 ، ص 248
امام على علیه السّلام فرمودند:
مِنَ الذُّنوبِ ذُنوبٌ لاتُغفَرُ إلاّ بِعَرَفَاتٍ ؛
برخى از گناهان جز در عرفات بخشوده نمى شوند .
دعائم الاسلام ، ج 1 ، ص 294
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
تَخَيَّر لِنَفسِكَ مِنَ الدُّعاءِ ما أحبَبتَ واجْتَهِد ، فإنَّهُ (يَومَ عَرَفَة) يَومُ دُعاءٍ و مَسألَةٍ ؛
هر چه مى خواهى براى خود دعا بخوان و [در دعا كردن] بكوش كه آن روز [روز عرفه] روز دعا و درخواست است .
التهذيب الأحكام ، ج 5 ، ص 182
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
الداعي بِلا عمل كالرّامي بلا وَتَرَ.
دعا كننده اي كه عمل و كردار نيك ندارد، همانند تيراندازي است كه بدون كمان تير را پرتاب مي كند.
بحارالانوار، ج 93، ص 312
مطالب مرتبط
