گفت: چه خبر؟!
گفتم: مردم مي پرسند در حالي كه با گراني و سختي معيشت روبرو هستند، اينهمه هزينه كلان كه صرف برخي همايش ها و اهداي مدال به اين و آن مي شود براي چيست؟!
گفت: اي عوام! بايد اين همايش ها را ترتيب بدهند تا طرف بتواند حرف بزند و خودش را مطرح كند!
گفتم: اينهمه مدال هاي درجه يك فرهنگي و هنري و... كه به اين و آن مي دهند چه دليلي دارد؟!
گفت: مرد حسابي! اگر از اين مدال ها ندهند كه كسي براي شنيدن لاطائلات يارو نمي آيد!
گفتم: چرا هيچ كس نمي پرسد كه اين چند نفر مگر چه كاره اند كه چوب حراج به بيت المال زده اند و از كيسه ملت براي مطرح كردن خودشان حاتم بخشي مي كنند؟!
گفت: حتماً دارند اوقات فراغت باقيمانده را پر مي كنند.
گفتم: چه عرض كنم؟! يارو وسط خيابون يك ديوار ساخته بود و يك فانوس با شيشه قرمز روي آن گذاشته بود پرسيدند اين فانوس براي چيه؟ گفت؛ براي اينكه ماشين ها با ديوار تصادف نكنند. پرسيدند؛ ديوار را براي چه ساخته اي؟! گفت؛ خب! براي اين كه فانوس را روي آن بگذارم!
