دلنوشته ای به امام زمان / شرمندگی کسی را بپذیر...

دلنوشته ای به امام زمان / شرمندگی کسی را بپذیر...

ای تمام افسانه ها و اسطوره ها و حقیقت ها و آرزوها در نام تو مجهول...

ای تمام امواج قدرتمند عشق در تو متراکم...

ای آفتاب بی کرانه ی مهر از چشمانت تابان...

شرمندگی کسی را بپذیر که نه سزاوار مهر توست و نه تاب آن دارد که از جمال دلگشایت دست بشوید...

شرمندگی کسی که در تلالو رازآلود مهر اسرارآمیزت مسحور چشم های توست و شگفت تر اینکه در عین حال در تاریکی بی پایان نفس ظلمانی خویش اسیر...

شرمندگی کسی که در گیرایی بی پایان پر از افسانه و محبت تو بارها خود را گم کرده است و باز به فرودست های تیره ی گناه بازگشته است...

جهت ورود به مهدیه مجازی ضیاءالصالحین کلیک کنید.