دعای محمد بن ابی قره در شب یازدهم رمضان

دعای محمد بن ابی قره در شب یازدهم رمضان

الجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الخامس عشر فيما نذكره من زيادات دعوات في الليلة الحادية عشر منه و يومها و ما نختاره من عدة روايات‏؛

جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب پانزدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز یازدهم ماه  و چندین روایت از دعاهای این شب بیان شده است از جمله (دعای دوم):

مِنْهَا مِنْ كِتَابِ ابْنِ أَبِي قُرَّةَ فِي عَمَلِ شَهْرِ رَمَضَانَ ‏فِي اللَّيْلَةِ الحَادِيَةِ عَشَرَ مِنْهُ

به نقل از كتاب «عمل شهر رمضان» نوشته ى «ابن ابى قرّه» در شب دوم:

يَا مَنْ يَكْفِي كُلَّ مَئُونَةٍ بِلَا مَئُونَةٍ يَا جَوَادُ يَا مَاجِدُ يَا أَحَدُ يَا وَاحِدُ يَا صَمَدُ

اى خدايى كه بدون زحمت، هر زحمتى را كفايت مى كنى، اى بخشنده اى بزرگوار، اى بى همتا اى يگانه اى بى نياز، 

يَا مَنْ لَمْ يَتَّخِذْ (صاحِبَةً وَ لا وَلَداً)[سوره الجن، آیه 3] (وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ)[سوره الاخلاص، آیه 4] يَا مَنْ‏ (لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ)[سوره الاخلاص، آیه 3]

اى خدايى كه كسى را به همسرى و فرزندى نگرفته اى و هيچ كس همتاى تو نيست، اى كسى كه نه زاده اى و نه زاده شده اى، 

صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَقَبَّلْ صَوْمِي وَ أَعِنِّي عَلَيْهِ وَ عَلَى مَا بَقِيَ مِنْ شَهْرِي

بر محمّد و آل محمّد درود فرست و روزه ام را بپذير و مرا بر آن و بر روزه دارى در روزهاى باقيمانده از اين ماه يارى كن. 

اللَّهُمَّ إِنِّي أَمْسَيْتُ لَا أَمْلِكُ مَا أَرْجُو وَ لَا أَسْتَطِيعُ دَفْعَ مَا أُحَاذِرُ إِلَّا بِكَ

خداوندا، شب كردم درحالى كه اختيار [تحصيل]آنچه را كه بدان اميد دارم، ندارم و نمى توانم آنچه را كه از آن بيم دارم، دفع كنم 

وَ أَمْسَيْتُ مُرْتَهَناً بِعَمَلِي وَ أَمْسَى الْأَمْرُ وَ الْقَضَاءُ بِيَدِكَ

و شب كردم درحالى كه در گرو عمل خود هستم و كار و سرنوشت قطعى به دست تو است. 

يَا رَبِّ فَلَا فَقِيرَ أَفْقَرُ مِنِّي فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ 

پس هيچ نادارى نادارتر از من وجود ندارد. بنابراين، بر محمّد و آل محمّد درود فرست 

وَ اغْفِرْ لِي يَا رَبِّ ظُلْمِي وَ جُرْمِي وَ جَهْلِي‏ وَ جِدِّي وَ هَزْلِي وَ كُلَّ ذَنْبٍ ارْتَكَبْتُهُ وَ بَلِّغْنِي

و-اى پروردگار من-ستم و جرم و نادانى و جدّى و شوخى و هر گناهى را كه مرتكب شده ام ببخش 

وَ ارْزُقْنِي خَيْرَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ فِي هَذَا الشَّهْرِ الْعَظِيمِ فِي غَيْرِ مَشَقَّةٍ مِنِّي

و مرا در اين ماه بزرگ به خير دنيا و آخرت برسان و روزى ام كن، بى آنكه به رنج بيفتم 

وَ لَا تُهْلِكْ رُوحِي وَ جَسَدِي فِي طَلَبِ مَا لَمْ تُقَدِّرْ لِي بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ‏

و جان و تنم را در جست وجوى آنچه برايم مقدّر ننموده اى، نابود مگردان، به رحمتت اى مهربان ترين مهربانان.