علامه ی دهر و وحید عصر، سید محمدمهدی بحرالعلوم در آخرین ساعات ماه رمضان، قبل از طلوع عید فطر سال 1155 ق در عتبات عالیات به دنیا آمد. وی به علت فراست و کوشش فراوان، در نوجوانی به درس خارج پدر بزرگوار خود راه یافت و پس از آن در حلقه ی درس استاد بزرگ حوزه، آیت الله وحید بهبهانی، قرار گرفت و بعد از پنج سال به اجتهاد نایل آمد. سید بحرالعلوم پس از وفات استادش، وحید بهبهانی، رهبری کامل و زعامت و مرجعیت شیعه را به دست گرفت و آوازه ی او آفاق را پر کرد. شیخ جعفر کاشف الغطاء، حجت الاسلام محمدباقر شَفقی، سید عبدالله شُبَّر، سید محمد مجاهد، سید محمدجواد عاملی و شیخ احمد نراقی و... از جمله شاگردان بارز وی بوده اند. از سید، تألیفات متعددی بر جای مانده که المصابیح فی الفقه، مِشکاةُ الهدایه و کتابُ الرِّجال از آن جمله اند. این عالم ربانی سرانجام در رجب یا ذیحجه ی سال 1212 ق در57 سالگی دار فانی را وداع و در نجف اشرف به خاک سپرده شد.
مطالب مرتبط
