انسان از آنجا که حامل روح خداست، مزه بی نهایت بودن و با خدا بودن را چشیده است. وقتی که وارد دنیا می شود، بی نهایت محدود می شود.
اخلاق و عرفان
مردم آزار نبودن همواره یکی از شعارهای جذاب برخی افراد بوده و است. اما در عمل چندان نمودی در رفتار آنها ندارد.
وقتی که ما از معصوم «علیهم السلام» یا از خداوند تبارک و تعالی خبری را می خوانیم، یعنی از طرف کسی است که به تمام نظام آفرینش علم حضوری دارد
در این دنیا نکات زیادی برای عبرت گیری است. اما بدون شک بزرگترین موضوع برای عبرت گیری مرگ است.
اگر چه طبق دین مبین اسلام، انسان مسلمان هم باید دنیا را در نظر داشته باشد و هم آخرت، اما شکی نیست که باید کفه ترازو به نفع آخرت باشد و نب
در خودشناسی و انسان شناسی مثل شناخت هر ساختار دیگری به سازنده آن در چهار مرحله تعریف، راه اندازی و بهره برداری و اصلاحات نیازمندیم.