1) 6جمادی الثانی سال626هجری قمری: «عینُ القضاة همدانی» عارف شوریده حال قرن6هجری قمری پس از35سال زندگی به دست عده ای ازدشمنانش به قتل رسید و به دیدار معبودش شتافت. وی با وجود کمی سن چیرگی و توانایی بسیاری در دانشهای زمان ازفقه گرفته تا کلام، حکمت و فلسفه داشت. نامه های او شورو حال ویژه ای دارد و کتاب تمهیدات و رساله شَکوَی الغَریب او آثارکم نظیرادبیات عرفانی این مرزوبوم بشمارمی رود. عین القضاة نه تنها درعلوم مختلف ظاهری چون فقه بلکه درعرفان نظری نیزمراحل کمال را طی کرده بود و مریدان فراوانی داشت و آنان به اقتدار ازآثارو آرای او استفاده کرده اند.
2) 6جمادی الثانی سال647هجری قمری: «حسن بن داوود حلیّ» دانشمند نام آورمسلمان قدم به عرصه وجود نهاد. او که هم عصرعلاّمه حلّی بود. ازجلمه چهره های آشنای عالم اسلام و ازدانشمندان گرانقدربشمارمی رفت. او دانشمندی شایسته و محققی معتبربود و به سبب تحریر کتاب رجال شهرت فراوانی کسب کرد. ازمیان آثار حسن بن داوود حلّی « لُمعه، تحصیلُ النّافع و عِقدُ الجواهر» را می توان نام برد.
3) درگذشت "ابوطالب مکی" از مشاهیر صوفیه(386 ق)
محمدبن علی بن عَطیّه عَجمی در اصل ایرانی بود، ولی به دلیل اقامتش در مکه، به ابوطالب مَکّی شهرت یافته است. وی، زمان طولانی ترک طعام کرد و تنها از گیاهان تغذیه نمود. در اثر همین کار مشاعرش را از دست داد و پوست بدنش سبز شد. ابن عطیهی عجمی در علم حدیث و طریقت به خدمت بسیاری از مشایخ رسیده بود، لیکن به دلیل روی گرداندن از طعام و ریاضت کشیدن، قوای عقلی خود را از دست داد به طوری که در منابر بغداد و بصره، سخنان خلاف شرع به زبان میآورد. از آثار وی میتوان کتاب: قُوَّتُ القُلُوب فی مُعامِلَةِ المَحبوب رانام برد.
4) آغاز سفر هفت سالهی "حکیم ناصر خسرو قبادیانی" حکیم و شاعر ایرانی(437 ق)
حکیم ناصر خسرو قبادیانی تا حدود چهل سالگی به خدمات دولتی مشغول بود ولی بر اثر تحول روحی که در وی پدید آمد، از این شغل کنارهگیری کرد و خود را برای سیر و سیاحت مُهیّا نمود. وی در این سفر از سرزمینهایى چون حجاز، مصر، بین النهرین و روم دیدن کرد. حاصل این جهانگردی، کتاب مهم سفرنامه است که ناصرخسرو، نگارش آن را از سال 444 ق آغاز نمود. سفرنامهی ناصرخسرو از جهات مختلف دارای اهمیت است، زیرا گذشته از آن که این کتاب یکی از آثار مهم ادبی به شمار میرود، از لحاظ تاریخی و جغرافیایی نیز اهمیت دارد. چرا که وی در این اثر، مختصات جغرافیایی مناطق را که به آنها سفر کرده، به طرز جالبی ثبت نموده و از زندگی، اخلاق، دین و آداب و رسوم مردم آن دوره سخن گفته است.
