استسباع چیست و با شرایط امروزی جامعه چه رابطه ای دارد؟
حکمای قدیم اصطلاحی دارند به نام «استسباع» در بعضی حیوانات مانند خرگوش اینگونه است که وقتی با حیوان درنده ای که او را شکار می کند مثلا با شیر روبه رو می شود اگر شیر چشم در چشمش بیندازد این حیوان مستسبَع می شود. یعنی همه چیز خود را، اراده و فکر خود را از دست می دهد؛ فکر فرار کردن، فکر اینکه این خورنده من است و اگر من به طرف او نزدیک شوم مرا می بلعد به کلی از ذهن این حیوان بیرون می رود؛ سر جای خودش می ایستد بلکه خودش به طرف او می آید. قدرت فرار کردن از او سلب و به زمین میخکوب می شود. این را می گویند خودباختگی، از دست دادن خود، از دست دادن روحیه و از دست دادن اعتماد و ایمان به خود.
گاهی یک جامعه در مقابل جامعه دیگر خودش را می بازد، خود باخته می شود، مستسبَع می شود. گاهی یک جامعه، جامعه ی دیگری را از روی زرنگی با عواملی که دارد خودباخته می کند. نیرنگ بزرگ استعمار با کشورهای مستعمره و کشورهای استعمارزده همین است، کوشش می کند که کشور استعمارزده، اعتماد و ایمان به خودش و ایمان به حیثیت خودش را از دست بدهد؛ به فرهنگ خود، دین خود، ملیت خود، کتاب های خود، پیشوایان خود، به تاریخ گذشته خود و به هر چه که دارد بی اعتقاد شود، بگوید همه آن هیچ و پوچ بوده، ما که چیزی نیستیم، ما که هیچ هستیم، هر چه هست آن ها هستند. این بزرگ ترین نیرنگ استعمار است. {برش هایی از کتاب آینده انقلاب اسلامی صفحه ۱۳۵ الی ۱۴۰، به قلم استاد شهید مرتضی مطهری}
مطابق اعلام رسانه ها و سازمانهای معتبر دنیا، ایران از نظر شاخص فقر و گرسنگی در بین ۱۲۵ کشور رتبه ۲۹ را به دست آورده است؛ یعنی ۲۸ کشور وضعیت بهتری نسبت به ایران دارند و ۹۶ کشور پایین تر از ایران در رده بندی جهانی شاخص گرسنگی قرار گرفته اند. مردم کشور ما با برخی مشکلات درگیر هستند ولی ما با بدبختی در این کشور زندگی نمی کنیم. مراقب باشیم که احساس بدبختی از خود بدبختی رنج آورتراست و کار جنگ ترکیبی و جنگ رسانه ای این است که ما را به این مرحله برساند که احساس بدبختی کنیم و فکر کنیم همه جا بهشت است و ایران جهنم!! در حالیکه واقعیت غیر از این است.
