پيامبر صلى الله عليه و آله:مَنْ كانَ لَهُ امْرَاَةٌ تُؤذيهِ لَمْ يَقْبَلِ اللّهُ صَلاتَها وَ لا حَسَنةً مِنْ عَمَلِها حَتّىتُعينَهُ وَ تُرضيَهُ وَ اِنْ صامَتِ الدَّهرَ وَ قامَتِ اللَّيْلَ وَ اَعْتَقَتِ الرِّقابَ وَ اَ نْفَقَتِ الاَْمْوالَ فىسَبيلِ اللّهِ وَ كانَتْ اَوَّلَ مَنْ يَرِدُ النّارَ ثُمَّ قالَ و عَلَى الرَّجُلِ مِثْلُ ذلِكَ الوِزْرِ وَ الْعَذابِ اِذاكانَ لَها مُؤذيا ظالِما ؛
هر زنى، كه شوهرش را آزار دهد، اگر تمام عمرش را روزه بگيرد و شبها عبادت كندو بنده ها آزاد نمايد و مالها در راه خدا انفاق كند، خداوند هيچ نماز و كار نيكى را از او نمی پذيرد، تا آنگاه كه به شوهرش كمك كند و او را از خود راضى نمايد وگرنه آن زنا اولين كسى است كه به جهنم میرود. سپس فرمودند: مرد، هم اگر همسر خود را اذيت كند يا به او ظلم نمايد، چنين گناه و عذابى خواهد داشت.
منبع.ثواب الاعمال ، ص ۳۳۵، ح ۱
