دستی که سنگ می اندازد / شاعر : امید مهدی نژاد
می توانست سیب بچیند
از درخت های سرزمین مادری اش
از قبیل زندگان
ای پرنده تا کجا می پری بدون بال / شاعر : امید مهدی نژاد
کوچه های ابتذال، خانه های انفعال
بزرگ کرب و بلا خردسالش بود / شاعر : امید مهدی نژاد
ازل برای ابد ملک لایزالش بود
مگر نخواسته بودند از تو آمدنت را / شاعر : امید مهدی نژاد
بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا / شاعر : امید مهدی نژاد
در سرم پیچیده باری های و هوی کربلا
هفتاد و چند چشمه به دریا رسیده اند / شاعر : امید مهدی نژاد
ما قهرمان داستان خون و شمشیریم / شاعر : امید مهدی نژاد
جنگ است، فرزندانِ آرش! تیر بردارید
عاشقت می شوم این بار که برمیگرم / شاعر : امید مهدی نژاد
به شب و پنجره بسپار که بر می گردم
بی ذره ای تقدم و تاخیر می رسی / شاعر : امید مهدی نژاد
از ژرفنای مبهم تقدیر می رسی
ای باران بادها فریبم دادند / شاعر : امید مهدی نژاد
دیشب قول گندم و سیبم دادند