من بودم و بی خیالِ من، کودکی ام / شاعر : قیصر امین پور
من بودم و اوج بالِ من، کودکی ام
قیصر امین پور
ای داد به داد دل ما کس نرسید / شاعر : قیصر امین پور
در زلف تو بند بود داد دل ما
شب آمد روزگار دل تمام است / شاعر : قیصر امین پور
شب آمد روزگار دل تمام است
من سَرم نمی شود / شاعر : قیصر امین پور
از تمام رمز و راز های عشق
جز همین سه حرف
جز همین سه حرف ساده ی میان تهی
از قضا یک روز صبح زود می بینی دوست داری زود برخیزی / شاعر : قیصر امین پور
آسمان را...!
ناگهان آبی است!
امروز هم ما هر چه بوده‌ایم، همانیم / شاعر : قیصر امین پور
امروز هم
ما هرچه بوده‌ایم، همانیم
گفتند : باید سوخت / گفتند : باید ساخت / شاعر : قیصر امین پور
پیشینیان با ما
در کار این دنیا چه گفتند؟
دیوار چیست؟ / شاعر : قیصر امین پور
دیوار چیست؟
آیا به جز دو پنجره ی رو به روی هم
اما
بی منظره؟
ای درخت آشنا شاخه های خویش را ناگهان کجا جا گذاشتی؟ / شاعر : قیصر امین پور
ای درخت آشنا
شاخه های خویش را
آیینه ها دچار فراموشی اند / شاعر : قیصر امین پور
آیینه ها دچار فراموشی اند
و نام تو
ورد زبانِ کوچه ی خاموشی