از قضا یک روز صبح زود می بینی دوست داری زود برخیزی / شاعر : قیصر امین پور
آسمان را...!
ناگهان آبی است!
گل ها همه آفتابگردانند
امروز هم ما هر چه بوده‌ایم، همانیم / شاعر : قیصر امین پور
امروز هم
ما هرچه بوده‌ایم، همانیم
گفتند : باید سوخت / گفتند : باید ساخت / شاعر : قیصر امین پور
پیشینیان با ما
در کار این دنیا چه گفتند؟
دیوار چیست؟ / شاعر : قیصر امین پور
دیوار چیست؟
آیا به جز دو پنجره ی رو به روی هم
اما
بی منظره؟
ای درخت آشنا شاخه های خویش را ناگهان کجا جا گذاشتی؟ / شاعر : قیصر امین پور
ای درخت آشنا
شاخه های خویش را
آیینه ها دچار فراموشی اند / شاعر : قیصر امین پور
آیینه ها دچار فراموشی اند
و نام تو
ورد زبانِ کوچه ی خاموشی
اینجا همه هر لحظه می پرسند: / شاعر : قیصر امین پور
اینجا همه هر لحظه می پرسند:
«حالت چطور است؟»
اما کسی یک بار
سرنوشت من سرودن است! / شاعر : قیصر امین پور
تکیه داده ام به باد
با عصای استوایی ام
روی ریسمان آسمان
در خواب های کودکی ام هر شب طنین سوت قطاری از ایستگاه می گذرد / شاعر : قیصر امین پور
در خوابهای کودکی ام
از نثار يک دريغ هم دريغ مي کنيم؟ / شاعر : قیصر امین پور
ما که اين همه براي عشق
آه و ناله ي دروغ مي کنيم
راستي چرا