شاعر معاصر، محمد یوسف زاده معروف به غَمام همدانی فرزند حجه الاسلام سیدیوسف مجتهد همدانی در سال 1253 هجری شمسی(سال 1292 هجری قمری) در نجف اشرف به دنیا آمد و تحصیلات مقدماتی را تا سیزده سالگی در آن شهر گذرانید. وی سپس به ایران آمد و در همدان، ادبیات فارسی و عربی و فقه را از استادان آن دیار فراگرفت. غمام همدانی در منطق، فلسفه اسلامی و ادبیات به ویژه شعر فارسی و نیز سرودن غزل، از دانش و مهارتی بسیار برخوردار بود. وی علاوه بر کار ادبی از مبارزان پرشور نهضت مشروطه نیز بود و در آن دوران به تأسیس انجمن اتحاد و انتشار روزنامه های اتحاد و الفت همت گماشت. اما هنگامی که انقلاب مشروطه بر اثر نفوذ غربزدگان و حضور عوامل استبداد به انحراف کشیده شد، از سیاست کناره گرفت و به نشر تعالیم اجتماعی و فعالیت ادبی پرداخت. تنها اثر باقی مانده از غَمام همدانی، دیوان اشعار اوست که کمتر از یک سوم سروده های وی را در بر می گیرد. این روزنامه نگار و شاعر ایرانی ارادت خاصی به حافظ و اشعار وی داشت. در سال 1337 هجری قمری انجمن ادبی همدان را تاسیس نمود. وی سرانجام در سوم مهر سال 1321 هجری شمسی در 68 سالگی در تهران درگذشت و در همدان به خاک سپرده شد. غزلیات وی پس از وفاتش توسط موسی نثری جمع آوری و به طبع رسید .
