چارْلْز ریشْتِر با همکاری یک محقق دیگر، در دهه 1930میلادی، زلزله ها را بر اساس دامنه امواج درونی آنها و مقدار انرژی که آزاد می کنند از یک تا نُه تقسیم بندی کرد و مقیاس ریشتر را به ثبت رساند. مقیاس ریشتر در هر مرحله بالاتر، نمایان گر افزایشی معادل ده برابر است به این معنی که موج های 7 ریشتری ده برابر بیشتر از امواج 6 ریشتری و صد برابرِ موج های تکان دهنده 5 ریشتری می باشد. قبل از آن، دانشمندان، زلزله ها را بر اساس اثرات ظاهری آن ها درجه بندی می کردند که مقیاس دقیق و قابل قبولی نبود. اگرچه مقیاس ریشتر برای مردم عادی معنای واضحی ندارد اما می توان با تبدیل این درجات به شدت و ضعف زمین لرزه به روشن کردن مفهوم آن کمک نمود. به این ترتیب زمین لرزه 1 ریشتری فقط با کمک وسائل و ابزار قابل کشف است اما زلزله 4/5 ریشتری به پدید آمدن خسارات منجر می شود. چارلز ریشتر سرانجام در سی ام سپتامبر 1985میلادی درگذشت.
