آیت الله میرزا کاظم تبریزی، فقیه اصولی، محدث رجالی و جامع معقول و منقول، از علمای مشهور حوزه های علمیه نجف و قم، در حدود سال 1299 ه.ش(1340ه.ق) در تبریز به دنیا آمد و در نوجوانی به تحصیل علوم دینی روی آورد. وی پس از گذراندن دروس مقدمات و سطح در 21 سالگی به نجف کوچک کرد و از حضرات آیات: شیخ موسی خوانساری، شیخ محمدرضا آل یاسین، سیدابوالحسن اصفهانی، شیخ محمدکاظم شیرازی، سیدمحسن حکیم و سیدمحمود شاهرودی بهره هایی وافر برد. آیت الله کاظم تبریزی همچنین به مدت بیست سال از محضر درس فقه، اصول، رجال و تفسیر آیت الله سیدابوالقاسم خویی استفاده کرد و از برترین تلامذه اش محسوب می شد. فرزانه تبریز، همزمان با تحصیل، به تدریس سطوح عالیه و پس از چندی به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت تا این که در سال 1349 ش به قم آمد و یکی از پر بارترین مجالس درسی حوزه را تشکیل داد. آیت الله میرزا کاظم تبریزی بر علوم مختلف همچون: فقه، اصول، حدیث، رجال، تفسیر، تاریخ، ادبیات، ریاضیات، هیئت، هندسه، کلام، فلسفه و منطق تسلط فراوان داشت و با زبان های انگلیسی و فرانسه نیز آشنا بود. برخی از تالیفات فراوان او که سر به ده ها مجلد می زند عبارتند از: شرح عروةُالوثقی در 150 جلد، القواعد الفقهیه در 50 جلد، تطبیقاتُ الوسایل در 20 جلد، الاصول الجدیده در 10 جلد، الفقه المُیسَّر و شرح اسفار. این عالم بزرگ سرانجام در 20 آذرماه سال 1374 ه.ش برابر با 18 رجب سال 1416 ه.ق در 75 سالگی درگذشت و در قم به خاک سپرده شد.
