آیت الله سیداسماعیل اصفیایی شِندآبادی در سال 1289 هجری شمسی در روستای شندآباد از توابع شهرستان شبستر در آذربایجان شرقی دیده به جهان گشود. وی پس از طی دروس مقدمات و سطح، وارد حوزه علمیه تبریز شد و در درس استادان نامدار آن حوزه همچون: سیدمرتضی خسروشاهی و میرزا ابوالحسن انگجی بهره ای وافر برد تا آن که خود یکی از مدرسان ماهر حوزه تبریز گشت. آیت الله اصفیایی از آن پس به درس و بحث و ارشاد مردم همت گماشت و با تلاش عالی خود، مسجد و مدرسه تاریخی سید حمزه تبریز را که به ویرانه ای تبدیل شده بود احیا کرد و آن را به محلی برای ترویج دین و اسکان طلاب تبدیل نمود. ایشان پس از عمری تلاش و فعالیت های مذهبی و اجتماعی در تبریز و خدمت به مردم آن شهر، راهی شهرستان قم شد تا با استفاده از انفاس قدسی عارفانِ آن تربت پاک، تزکیه نفسِ خویش را به اکمال برساند. با این حال از تدریس، تألیف و تفسیر غافل نماند و از بدو ورود به قم، با عشقی سرشار به فقه آل محمد(صلی الله علیه و آله)، تلاش خود را در این زمینه ها دو چندان کرد. سرانجام این عالم ربانی و فقیه صمدانی پس از سال ها کوشش در جهت ترویج و تبلیغ دین و تزکیه و تهذیب نفس در تاریخ 26 آذرماه سال 1368 برابر با 18 جمادی الاول سال 1410 ه.ق در 79 سالگی دارفانی را وداع گفت و پیکر پاکش پس از تشییعی باشکوه، در مقبرة العُلماء باغِ بهشت قم به خاک سپرده شد.
