ویكتور هوگو، درخشان ترین شخصیت ادبی فرانسه در قرن نوزدهم، در 26 فوریه 1802م در شهر بزانسون فرانسه به دنیا آمد. وی در ابتدا وارد عرصه ادبیات گردید و پس از مطالعه آثار بزرگان، مقام ادبی مهمی به دست آورد. وی در 25 سالگی به عضویت آكادمی فرانسه پذیرفته شد و هم زمان به عنوان نماینده به پارلمان فرانسه راه یافت. هوگو در زمان حكومت ناپلئون سوم، به دلیل مخالفت با سیاست های مستبدانه وی از صحنه سیاست دور افتاد و نزدیك به 19 سال در تبعید به سر برد. در همین دوران بود كه ویكتور هوگو، رمان های ماندگار خود را خلق كرد. هوگو را می توان مروج و پیشاهنگ مكتب رمانتیسم در این دوره دانست چرا كه این مكتب به وسیله او به اوج شكوفایى و رشد رسید. براساس مكتب رمانتیسم، قواعد و سنت های كلاسیك، مانع درك طبیعت، لذت بردن از آن و بیان آن بود. این مكتب به برتری احساسات و تخیل بر عقل باور داشت و معتقد بود كه هنرمند باید بدون هیچ قیدی به بیان احساسات خود بپردازد. هوگو، طرفدار آزادی در هنر بود. وی در اشعار خود از موضوعات مختلفی سخن رانده و از همه صورت ها و اشكال هنری بهره گرفته است؛ از سروده های حماسی تا هجوگویى و مرثیه. در اشعار او، مضامینی چون تضاد نیكی و بدی، وجدان و بی وجدانی و روشنایى و تاریكی مدنظر قرار گرفته است. ویكتور هوگو محبوب ترین نویسندگان زمان خود به شمار می آمد. این محبوبیت تاحدی به سبب تبعید وی كه رنگی افسانه ای به خود گرفته بود و به سبب وضع سیاسی زمان بود كه او را مظهر حكومت تازه معرفی می كرد، مربوط می شد. هم چنین به سبب حساسیت و ادراك او در برابر احساس های بشری كه بیشتر با محرومیت ها و ناكامی های بشر ارتباط می یافت. هم چنین به سبب فصاحت بیان كه در عین حال از سادگی برخوردار بود و به سبب نبوغ پرثمر و تنوع استعداد. ویكتور هوگو طرفدار اصلاحات به نفع طبقات محروم و رنجدیده بود. مسئله بزرگ از دیدگاه او بی عدالتی است كه از آن به عنوان بدی یاد كرده است. زندگی هوگو به رغم ماتم ها و بدبختی های خانوادگی و به رغم تبعیدها، زندگی پیروزمندانه ای بود، برخوردار از سرنوشتی استثنایى با مفاخر فوق العاده. هوگو مظهر درخشان ملت جمهوری خواه بود. خطابه هایش در موارد مختلف، انعكاس وسیعی به همراه داشت و هر روز بر افتخار او افزوده می گشت. ویكتور هوگو در سال های پایانی عمر مورد احترام و ستایش عمومی بود به طوری كه در جشن تولد هشتاد سالگی او، شش صد هزار تن از مردم پاریس و شهرهای دیگر فرانسه برای تهنیت و گرامیداشت او در برابر خانه اش گرد آمدند. بینوایان، مردی كه می خندد، كارگران دریا، ناپلئون كوچك، گوژپشت نوتردام و روح انسان از معروف ترین رمان های ویكتور هوگو می باشند. ویكتور هوگو سرانجام در 22 می 1885م در 83 سالگی در اوج محبوبیت و شهرت درگذشت و پس از تشییعی با شكوه در پاریس به خاك سپرده شد.
