آقا میرزا صادق، فرزند عالم فقیه و متكلم، علامه میرزا محمدآقا، معروف به مجتهد كوچك در حدود سال 1273 قمری در شهر تبریز دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایى را در همان شهر به پایان رسانید. در 19 سالگی به همراه برادر بزرگترش به نجف اشرف مهاجرت كرد و 24 سال در آنجا ماند. در نجف از محضر اساتیدی چون شیخ حسین فاضل اردكانی، ملامحمدفاضل ایروانی، محمد فاضل شرابیانی، محمد حسن مامقانی و شیخ هادی تهرانی استفاده نمود. در سال 1312 قمری به تهران آمد و پس از آن در زادگاه خود اقامت گزید. مجتهد تبریزی از بنیانگذاران نهضت اسلام بر علیه زَنادقه و بی دینی و سیاست های ضد اسلامی در كشورهای اسلامی بوده است. او علناً با مشروطه ی غیرمشروعه مخالفت كرد و در راه مبارزه با استبداد رضاخانی، به كردستان تبعید گشت. به گفته ی علامه امینی، او یكی از چهره های درخشان تشیع بوده است. از این عالم بزرگ بیش از 12 اثر بر جای مانده كه تعدادی از آن ها عبارتند از: المَقالات الغَریه فی مباحث الالفاظ، رسالةٌ فی المُشتَقَّات، رساله ی مُختَصَره و الفوائد فی مسائل المُتِفَرِّقَةِ الفقهیه. این عالم ربانی سرانجام به دنبال كسالت ذات الریه در شب جمعه ششم ذی القعده سال 1351 قمری در 78 سالگی در شهر مقدس قم از دنیا رحلت كرد و آیت اللَّه شیخ ابوالقاسم كبیر بر بدن او نماز خواند. جنازه ی این عالم بزرگ را به حرم حضرت معصومه (س) حمل كردند و به هنگام حفر قبر، قبر آماده ای پیدا شد و مردم را به تعجب واداشت.
