سال هاى بسيارى است، که دانشمندان غربى تلاش مى کنند تا راه ها و روش هاى پيشرفته و مدرنى پيدا کنند که بر اساس آن، افراد جامعه، هم خود را به اخلاق نيکو آراسته سازند، هم کودکان مؤدبى تربيت کنند. اين دانشمندان براى منظور خود، ده ها سال تحقيق کرده و هزاران جلد کتاب نوشته اند، ولى هنوز هم نتوانسته اند موفقيتى بدست آورند. در حالي که اگر تمام اين کتاب ها و روش هاى تربيتى دانشمندان غرب را، روي هم بگذارند، هرگز نمى توانند با همين يک کلام کوتاه امام بزرگوار ما برابرى کنند. امام (عليه السلام) تمام راه ها و روش هايى که براى ادب و آراستگى و تربيت جامعه ممکن است به وجود آيد، 1400 سال پيش از اين، در يک جمله کوتاه و بسيار عميق و پر معنى، خلاصه فرموده اند. آن جمله اين است که: اگر مى خواهى مؤدب و آراسته و داراى اخلاق نيکو باشى، لازم نيست که راه هاى دشوارى را طى کنى. بلکه فقط کافى است هر کارى که ديگرى انجام داد، و تو متوجه شدى که کار زشت و ناپسندى کرده است، خودت آن کار را انجام ندهى. به اين ترتيب تو تمام کارهاى زشت و ناپسندى را که ممکن است کسى انجام دهد، از وجود خودت دور خواهى کرد، و در نتيجه شخصي خواهى شد که هيچ گونه زشتى و ناپسندى، در وجودش پيدا نمي شود.
به راستى آيا، براى رسيدن به ادب و آراستگى و اخلاق نيکوى انسانى دستورى از اين ساده تر و مؤثرتر پيدا مى شود؟
